STONEHENGE KADİM TAŞLARININ 5000 YILLIK GİZEMİ



Stonehenge gündönümü törenlerine hazırlanırken arkeolog Nathaniel Chase on 17yy dan kalma malikanesindeki çalışma odasında kendi gibi arkeolog olan oğlu Gideon'a mektup yazıyordu. 

Ertesi gün Gideon Malta'daki kazı çalışmaları sırasında yaptığı telefon görüşmesi sonunda kafasında binbir düşünce ile ofisin duvarlarına boş gözlerle bakmaya başladı. Arayan polis memuru 'babanız ölmüş, kendini vurmuş' sözleri ile babasının intiharını haber veriyordu.  

Defin işlemleri ve soruşturma için İngiltere'ye dönen Gideon evde babasının ona bıraktığı bir takım defterleri ve video kasetleri bulmuştu. Defterler yalnızca babası ve kendisinin anlayacağı bir şifreyle yazılmış, videolarda ise bir aile sırrı açıklanmıştı. Bu arada evde çıkan yangın polisin araştırmayı daha da derinleştirmesine neden olmuştu.

İngiltere'nin tanınmış ailelerinden Jake Timberland bir partide tanıştığı Amerikalı Caitlyn ile kiraladıkları karavanla güzel bir kaç gün geçirmek ve gündönümü törenlerini izlemek üzere Stonehenge'e gelmişlerdi. Güzel başlayan gün  Caitlyn'in ağzını kapatarak kafasına bir başlık geçiren el tarafından kaçırılmasıyla kabusa dönmüştü.  

Elde örülmüş çuval bezinden başlıklı cüppe giymiş Büyük Usta, bekçiler, taşıyıcılar ve takipçilerle Stonehenge'in derinliklerinde gündönümü törenlerine hazırlık yaparken yüzyıllar öncesinin vahşi geleneklerini sürdürüyordu. Ölüm taşı üzerinde elleri kolları bağlanmış bir halde yatan gence 'Babalarımızın, analarımızın, koruyucularımızın ve yol göstericilerimizin adına, seni tüm dünyevi günahlarından arındırıyor ve seni kurban ederek cennetteki sonsuz yaşamına yapacağın yolculuğa ruhun arınmış bir şekilde uğurluyoruz.' diyerek elindeki taş baltayı başına indirdi.

Polis peşpeşe meydana gelen intihar, kaçırılma ve ölüm olaylarını çözmeye uğraşırken Gideon'da kendi yöntemleriyle babasının ölümünün altındaki sırra adım adım yaklaşıyor ve kendini bir anda taşlara tapan Kutsalların Takipçileri adlı gizli kalmış bir örgütün içinde buluyordu.

Gideon, polis memuru Megan'la birlikte bu insanların gerçekleştirdikleri gizli ayini durdurmaya çalışırken bir yandan da kurban durumuna düşmemeye çalışıyordu.

Kurban ritüelleri, gizli kalmış aile sırları, şifreleri, seri cinayetleri, yüzyıllar öncesine dayanan örgütüyle okuyucularını Stonehenge'in büyülü gündönümü törenlerine çekiyor. Soluk soluğa okuyacak bir kitap arıyorsanız Stonehenge'i tavsiye ederim. Kitabın tek eksi tarafı olmaması gereken imla yanlışları. Onlarada nazar boncuğu deyip geçelim artık.

Stonehenge'in bir başka özelliğide , bilimsel keşifler, adam kaçırma olayları, cinayet davaları ve benzer konular üzerine ödüllü belgeselleri bulunan Sam Christer tarafından yazılmış bir ilk roman olması.

İşte her zamanki gibi kitaptan ufak bir tadımlık;

"Çemberin geniş açıyla  yandan çekilmiş bir fotoğrafıydı bu, resimde görülen halinin şimdikiyle alakası yoktu, eskilerin onu tamamladıkları andaki hali olabilirdi bu ancak. Gideon resmi daha yakından inceledi. Devasa taşların üzerinde uzayıp giden solgun beyaz çizgiler, tam taşların üstüne denk gelen küçük beyaz noktalarla birleşiyordu. Gitgide baktığı şeyin ne olduğunu anlamaya başlamıştı. Yıldızlar ve takımyıldızları. Taşlar, gezegenlerin ve yıldızların hareketlerine göre hizalanmıştı. Harita ince çizgilerle dörde bölünmüştü. Küçük harflerle kuzey, güney, doğu ve batı yönleri belirtilmişti. Biri tepede diğeri en altta olmak üzere silik iki kelime daha vardı ve zorlukla seçilebiliyordu; yeryüzü. Cennet.

Gideon ürpermişti. Takipçilerin, Stonehenge'i hayatlarının odak noktası olduğuna inanmakla kalmadıkları apaçık ortadaydı. Bundan çok daha fazlası olduğuna inanıyorlardı. 

Yıldız zodyağının merkeziydi, hatta tüm evrenin merkeziydi."


 Stonehenge             Sam Christer         Sayfa 6 Yayınları      Funda Sezer çevirisi


DÜN BİR FİLM SEYRETTİM - MY HOUSE IN UMBRIA

                                                                                                                                  
Birbirlerini daha önce hiç görmemiş dört kişi. İtalya Umbria'da yaşayan görmüş geçirmiş İngiliz yazar Emily Delahunty, İngiliz ordusundan emekli general, Alman gazeteci Werner ile genç ve güzel tercüman sevgilisi, yanlarında ufak kızlarıyla Amerikalı bir aile aynı trene binerler. Kompartımanda birbirleriyle sohbet ederlerken inecekleri istasyona doğru ilerlerleyen trende aniden meydana gelen patlama hayatlarının dönüm noktası olur. Kimi sevdiklerini kaybetmiş, kimi de ağır yaralı olarak gözlerini hastanede açar.



Hastaneden çıktıktan sonra general, patlamada sevgilisini kaybeden Werner ve anne babasını kaybeden küçük Aimee, Emily'nin Umbria'daki evinde kalmaya başlarlar. Yaşadıkları travmayı üzerlerinden atmaya çalışırken birbirlerine destek olurlar. Yapılan araştırmada trenin terörist saldırıya uğradığı ve bombanın başka bir yere sevkiyatı sırasında yalnışlıkta trende patladığı saptanır. Şüphelilerin trende olduğu belirlenir ve polis bilgi almak için Emily'nin evine gidip gelmeye başlar.

Bu arada evin sakinleri günlük hayatlarına devam etmekte ve kazanın yaralarını sarmaya çalışmaktadırlar. Aimee kaza sırasında duyma yetisini kaybeder. Günleri çok resimler ve çevrede geziler yaparak geçirmektedir. Geceleri gördüğü kabuslaru ise onu kucaklayarak sakinleştirmeye çalışan Emily'nin sayesinde atlatmaya çalışmaktadır. Tam bu sırada Amerika'da yaşayan ama kızı hiç tanımayan amca ortaya çıkar. Aimee'yi yanına almak için Umbria'ya gelir. Bu soğuk, karıncaları inceleyen itici profesörden Aimee ve Emily hiç hoşlanmaz ama yapabilecekleri bir şey yoktur. Aimee ne kadar istemesede dönmek zorundadır. Emily bu dönüşün küçük kız için bir yıkım olacağını görmesine rağmen ona bir şey belli etmemeye çalışırken bir taraftan da göndermemenin yollarını arar. Ve Aimee ile aralarında şöyle bir konuşma geçer:

'Belki bir daha buraya hayatım boyunca gelemeyeceğim, umarım benim hikayemde senin romanlarındaki gibi mutlu sonla biter' der Aimee.

'Benim hayatıma bak...Fas'taki hayatım, buradaki hayatım. Hayat harika bir kitap okur gibi, bir sonraki bölümde ne olacağını bilemezsin' diye karşılık verir Emily küçük kıza.

Karısı istemediği için çocuğu olmayan amca da Aimee'yi almaya çokta gönüllü değildir. Sonunda Emily amcayla öyle bir konuşma yapar ki ertesi gün uyandığında amcanın Amerika'ya yalnız döndüğünü ve Aimee'nin kaldığını görür.



Aimee'nin hikayesi tam da istediği gibi Emily'nin romanlarındaki mutlu sonla noktalanırken Werner'in bir takım kişilerle tartıştığı görülür ve ertesi gün eve tekrar gelen polis Werner'in merkeze gelmesini ister. Genç gazeteci treni havaya uçurmaktan suçlanmaktadır. Tartıştığı kişilerin arabasına biner ve bir daha görünmez.

Eşsiz güzellikteki bahçede çiçeklerle uğraşırken General Emily'ye 'Carpe Diem' der. 'Carpe Diem, Günü yakala, hediyeyi kucakla ve hala şansın varken dünyadan zevk al'

Ve film biter...

Eğer görmediyseniz mutlaka görmenizi tavsiye ederim 'My House in Umbria'yı. Büyüleyici manzaralarla süslenmiş duygu yüklü bir film.



    'Bazen hepimizin hergün geçtikçe yazılan bir hikayede olduğumuzu düşünüyorum' My House in Umbria

HAYAT BİR ÇOCUĞA NASIL ANLATILMALI?

 
 
Annelik uzun zaman alan ve günün yirmi dört saati devam eden adı 'insan yetiştirmek' olan bir iş. Bir kere bilmelisin ki, zaman alacak. Neye zaman harcarsan onun karşılığını alırsın. İşine zaman harcarsan işinden, eşine zaman harcarsan eşinden, çocuğuna zaman ayırırsan da ondan karşılığını alırsın. Yapabiliyorsan gözyaşlarını tutmamasını öğret, acı çekmeden olgunlaşamayacağını...

Kıskanmamayı ö
ğret ona, arkadaşının başarısından mutlu olmayı, birlikte sevinçleri paylaşmayı, içinden 'neden ben değil de o?' demeden...

Kazanmaktan mutluluk duyup içine sindirmeyi, ama aynı zamanda kaybetmeyi öğrenmesini. Çünkü bir adım sonrasında görünüşte galip olanları gösterecek hayat ona. Her şeyin bir sonu olduğunu öğret. Sahip olduğu bütün değerlerin bir gün keyif vermeyebileceğini, kazanılan ve harcananın bir sonu olduğunu.

Gidilen yerlerin zamanla bıkkınlık verebileceğini, her şeyi tüketebileceğini, tüketemeyeceği tek şeyin bilgi olduğunu öğret.

Kitaplardan keyif almasını.

Ders çalışmak istemiyorsa zorlanmamasını , ama okumayı sevmesini öğret ona. Elbet er ya da geç alacaksın biliyorum, ama mümkün olduğunca geç al ona bilgisayarı.Ona kendisi ile kalacağı sakin zamanlar ver, sıkılmayı öğret ona,sıkılıp ta kendini yönlendirmeyi bulmasını.

Doğaya götür onu, hayvanlardan korkmaması gerektiğini öğret. Arıların bizi sokmasından çok, nasıl bal yaptığını anlat. Doğanın kendi içindeki gizemini bulmasına yardımcı ol, yağmurdan sonraki toprak kokusundan keyif almasını sağla.

 
 

Soğuk kış gecesinde ateş yakmayı öğret, belki büyüdüğünde bir gece sevgilisine ateş yakar ve belki binlerce yıldızın altında birbirlerine sarılırlar,bunu öğretmemiş diğer sevgililerin aksine...

Şartlar çok zor olsa da yalan söylememesi gerektiğini öğret ona.Kazandığı elli milyonun piyangodan çıkan beş yüz milyardan çok daha keyifli olduğunu öğret.Alın terine saygıyı öğret ona.

Aşk acısı çekmenin hiç âşık olmamaktan daha güzel bir duygu olduğunu öğret.Kendi doğruları üzerinden kimsenin onu yargılamasına izin vermemesi gerektiğini öğret,başkalarını da kendi doğruları üzerinden yargılamamayı. ...

Bunun başkalarını dinlememek olduğunu değil, söylenenleri kendi eleğinden geçirmesi gerektiğini öğret.

Kendi fikirlerine inanmanın güzelliklerini anlat.Hayatı sorgulamayı öğret ona...

Bilginin en büyük güç olduğunu öğret.Yapabilirse bunu en büyük fiyata satmasını, ama kalbini ve ruhunu kendisine saklaması gerektiğini öğret. Haklı olduğu konuda sonuna kadar diretmesini öğret ve haklıyken dik durmasını.

Günün birinde yaptıkları değil yapmadıkları için pişmanlık duyabileceğini öğret.

Basit yaşaması gerektiğini öğret ona, çay içmekten keyif almayı...
'İstemiyorum','hayır' demeyi öğret ona, istediğinde ise 'istiyorum' demeyi.

Sevdiğinde ise'seni seviyorum' diyebilmeyi öğret ona. Bir kot pantolon ve tişörtle üniversiteyi bitirmeyi öğret ona. Temiz kokmasını...

Sorgusuz sevmeyi...
El yazısı ile notlar yazmayı...
Lafı dolandırmamayı ....
Sevdiklerinin hiçbir zaman çantada keklik olmadığını, dostluğa yatırım yapması gerektiğini, kıymetini bilmeyenlerden uzaklaşmasını öğret ona. Müziği sevmesini, sporla barışık yaşamasını.

İşlerin hiçbir zaman bitmediğini söyle ona, en yoğun zamanda bile kendine vakit ayırması gerektiğini öğret... Ama en çok da kendini sevmesini öğret... Kendini sevmezse kimsenin onu sevmeyeceğini...

Kendine çiçek almazsa kimseden çiçek beklememesi gerektiğini...
Kendine özenli yemekler yapıp sofralar kurmazsa kimsenin onun için yemek hazırlamayacağını...

Hayatta her şeyden çok kendisinin önemli olduğunu öğret ona...!
 
( Anka Edebiyat-Edebiyat Vadisi'nden alıntı )
 

KADINLAR GÜNÜ

                              
Kadın haklarında halen gelişmiş ülkelerin çok gerisinde olan ülkemizle, çocuk yaştaki gelinlerimizle, başlık parasıyla satılan kızlarımızla, çocuk annelerimizle, dövülen, sömürülen, ayrılmak istediği için sokak ortasında kurşunlanan, bıçaklanarak öldürülen kadınlarımızla, en az kadın milletvekiline sahip olan Meclisimizle, okumak isteyipte okutulmayan kızlarımızla, ikinci sınıf vatandaş gözüyle bakılan, Kadının adı olmayan ülkemizde ne kadar olabilirse...

KADINLAR GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN!!! 

                               

HAYALET YAZARLAR


Bugüne kadar dünya çapında eserler vermiş ödüller kazanmış ve hayatları boyunca ortaya çıkmamış yazarlar hayalet yazarlar. Nedenleri kendilerinde gizli. Bu şekilde bir yaşam tercih etmişler. Kim bilir belki de yazdıklarına tam olarak konsantre olmak için okuyucularıyla hiçbir zaman birlikte olmak istememiş veya eserlerine daha da gizem katmak için böyle bir yaşam tarzını seçmişler. Bu tercihlerini kimseye açıklamadıkları gibi nedenini kendileriyle birlikte sonsuzluğa götürmüşler.

H.Bustos Domecq 1914 yılının yağmurlu bir Eylül günü Buenos Aires'te büyük bir çiftlik sahibinin oğlu olarak dünyaya geliyor. Ailesinin durumu iyi olduğu için Avrupa ve Amerika'da seyahatler yapıyor. 1932 yılında genç bir hayranı olarak Borges'in kapısını çalıyor ve birlikte hikayeler yazıyorlar. 

Latin Edebiyatı'nın klasikleri arasına giren 1940 yılında yayınladığı 'La invencion de Morel' Morel'in Buluşu adlı kitabıyla Buenos Aires Belediye Edebiyat ödülünü kazanıyor. 

Adolfo Bioy Casares nam-ı değer Bustos Domecq yazdığı hikayeler kurduğu bilmecelerden oluşuyor. Karakterleri ise o bilmeceleri çözmeye uğraşıyor.



Bugüne kadar türkçeye çevrilmiş olan tek kitabı Don Isidro Parodi'ye Altı Bilmece adlı eserinde işlemediği cinayet nedeniyle yalancı şahitler sayesinde tutuklanıp hücre hapsine atılan ruhlarla ilişkisi olduğu söylenen Parodi'nin öyküsünü anlatıyor. Parodi'yi ziyarete gelen Mollanari'nin kafasını kurcalayan cinayet yüzünden anlattıklarına dayanarak iskambil kağıtlarını kullanarak cinayetin nasıl işlendiğini tarif ediyor. 

Latin edebiyatında kendine iyi bir yer edinen yazarı bugüne kadar yakın çevresi haricinde gören olmuyor. Diğer meslektaşları gibi okuyucularıyla buluşmuyor, hiçbir zaman ortaya çıkmıyor, eserlerini bilinmeyen bir yerlerde yazıyor ve okurları onu edebiyat dünyasına musallat olmuş iyi niyetli bir hayalet olarak adlandırıyorlar. 

1990 yılında İspanyol Edebiyat Dünyasının en prestijli ödülü olan Cervantes ödülünü alıyor ve 1999 yılında Buenos Aires'te ölüyor.  

Bir başka hayalet yazar ise eserleri dünya üzerinde bir çok dile çevrilmiş, binlerce satmış Trevenian.

1931 New York doğumlu Rodney William Whitaker edebiyat dünyasında Trevanian olarak tanınmış. 



Yazdığı macera ve casusluk romanlarıyla ünlenmiş. Trevanian adının yanı sıra Nicholas Seare ve Benat LeCagot isimleriyle de kitaplar yazmış. Katya'nın Yazı, Şubumi, Hesaplaşma gibi dünyada satış rekorları kıran eserleri türkçe dahil bir çok dile çevrilmiş olan yazar yaşamı boyunca hiç ortaya çıkmamış. 

'Kim olduğunu yayıncısı,nerede olduğunu ise yalnızca kendi biliyor' diye yazıyor
 Katya'nın Yazı adlı kitabının arka kapağında. 2005 yılında İngiltere'de hayata gözlerini yumduğunda vasiyeti üzerine mezarının yeri açıklanmıyor.

Bu gizemli yazarların kendi gibi gizemli ziyaretçileride oluyor.

Amerikalı ünlü şair, gotik öykü yazarı Allan Edgar Poe'nun mezarı ölümünden sonra
1949'dan 2009 yılına kadar her doğum gününde mezarına gül ve fransız konyağı
bırakan gizemli bir kişi tarafından ziyaret edilmiş. 


Her yıl 19 Ocak'ta yazarın Baltimore Westminster kilisesindeki mezarı Poe'nun öykü karakterlerindeki gibi siyah şapkalı, siyah paltolu ve beyaz atkılı bir kişi tarafından ziyaret edilmiş , Poe, eşi ve teyzesi için üç  kırmızı gül bırakıp yanında getirdiği Fransız konyağını yazarın şerefine aldıran bu kişinin gizemi bugüne kadar çözülememiş.

MUCHA KIZLARI



Golem'de Prag'ın sokaklarında dolaşırken benim çok sevdiğim birbirinden güzel Mucha kızlarıyla karşılaştım. O korkunç yaratığı yazdın da bizi yazmadın mı diye sitem ettiler biraz. Yok dedim hiç unuturmuyum sizi ama sizi o kitabın içinde göremedim, şimdi sıra sizde. Prag yazılır da Mucha kızları unutulur mu hiç? Sizler bu şehrin sembolleri haline geldiniz, sizsiz Prag'ın zevki çıkar mı hiç? 

"Çıkmaz" dediler kendilerinden son derece emin bir şekilde ve kıkırdıyarak ve Charles Köprüsü'nde nazlı nazlı yürüyerek gözden kayboldular.  



Çek ressam Alphonse Mucha tarafından resmedilen neoklasik tarzda kızlardır bu Çek hanımlar. Mucha çalışmalarında genellikle çiçekler içinde çizmiş karakterlerini.

1887 yılında Paris'te sahne alan Sarah Bernhart'ın tanıtımı için bir poster hazırlamış ve bu sanat ona bir çok ödül kazandırmış. Bir söylentiye göre Mucha Bernhart'ın posterini yapmakla kalmamış biz kısım kıyafetlerinin de çizimini de yapmış.



Kullandığı sembolleri, çiçekleri, yaprakları, kadınların üzerinden akarcasına çizilmiş kıyafetleri, renkleri ile ortaya çıkarttığı zarif romantik kadın figürleri Mucha stilini yaratmış ve yüzyılın en büyüleyici Art Nouveau sanatçılarından biri olarak anılmış.  

            


'Mucha kadınları , o güzelim dökümlü ipek elbiseleri, çiçekler içindeki saçları, kollarındaki ve parmaklarındaki eşsiz takılarıyla odanın içinde dolaşıyorlardı'
'Bunlar renkli ve süslü kadınlardı; diğer kadınlara benzemiyorlardı, başka türlüydüler. Zengin yaşamları olan mutlu kadınlardı. Ben böyle düşünüyordum onlar için'
'Mucha'nın kadınları pembe beyaz ve yumuşacıklar. Saçları özenle kıvrılmış, gözleri ve dudakları ustalıkla boyanmış. Hiç yıpranmamış kadınlardı bunlar.' diye anlatıyor Nazlı Eray Kayıp Gölgeler Kenti adlı eserinde hiç yaşlanmayan bu Mucha kızlarını.



           Alphonse Mucha'nın dünyasını ziyaret etmek için linki  tıklamanız yeterli.