"Bir yıl daha bitiyor.
Düşlerim, tasalarım,
yarım kalmış onca şey, her yıl
biraz daha kısalıyor bir öncekinden.
Bana mı öyle geliyor yoksa daha mı
hızlı ilerliyor zaman insan yaşlanırken…”

Murathan Mungan

NOEL BABA KAPINIZI ÇALMAYABİLİR BU YIL...



"Önce sevdiler
Sonra dövdüler
Börnüme vurdular
Börnüm ağrıyor
Börnüm ağrıyor..."

Bu yıl Noel Baba bu şarkıyla çalacakmış kapıları. Hatta bir söylentiye göre bu yıl bazı semtlere uğramayacakmış bile, henüz belli değilmiş ama son bir kararla evinden bile çıkmayabilirmiş.

Önce kemiklerini istedik Vatikan'dan, sonra koskoca bir afiş astık mahallenin ortasına Noel Baba bu semtten geçemez diye daha sonra da baktık olmuyor bıçakladık bizim topraklarımızda doğmuş Demre'li Noel Baba'yı.

Önce sevdik, sonra dövdük ve bıçakladık dünyanın sembol haline getirdiği çocukların yüzünü gülümseten kırmızı giysili ton ton ihtiyarı. 

Keşke diyorum o afişi asmadan, Noel Baba'yı meydanlarda bıçaklamadan önce biraz tarihin sayfalarını çevirselerdi de öğrenselerdi üzerinde yaşadıkları toprakların günümüze taşıdığı dünyaya mal olmuş kahramanları. 

Nasrettin Hoca, Keloğlan tamam da bir ben miyim kötü diye soruyor şimdilerde kendi kendine. Bir yandan da haline şükrediyor ya yanında Noel Anne'de olsaydı...Onun başına kim bilir ne gelirdi? 

Umarım 2014'ün gelmesi ile  2013'de yaşadığımız tüm kötülükleri geride bırakmış oluruz. Çevremdeki bir çok kişi gibi benim içinde çok parlak geçmedi 2013. Yine buna da şükür diyorum her zamanki gibi ve tüm olumsuzlukları geride bıraktığımız önce sağlık sonra mutluluk, huzur ve başarı ile dopdolu koskocaman 2014 diliyorum herkese...

NOEL BABA'NIN ÇANTASINDA TÜM İSTEDİKLERİNİZLE KAPINIZI ÇALMASI DİLEĞİ İLE...                                                           YENİ YILINIZ KUTLU OLSUN :) 






SİZİN KAÇ ADANIZ VAR?



Bir iş nedeniyle adaya gittim bu sabah erkenden. Şehir uyanmış, homurdayarak ağır ağır dönmeye başlayan koca çarkları arasında insanları yutmaya başlamışken süzülüverdi motor İstanbul'un kayıp adası Vordonisi'nin kıyısından Büyükada'sına doğru.Her zaman söylediğim cümleyi bir kez daha tekrarladım içimden : Bu şehri en çok arkamda bırakıp giderken seviyorum. Uzaklaştıkça daha bir sakinlik ve huzur çöktü üstüme. Denizin ortasından İstanbul'un binalardan oluşan siluetine bakınca gördüğüm korkunç manzaranın sabah sabah içimi karartmaması için okuduğum kitabıma geri döndüm. Ada'ya yaklaşırken martıların oynaşmalarını seyretmek için kapadım kitabımı. İndiğimde ise sessizliği dinledim, tertemiz havasını ciğerlerime depoladım. Sessiz, sakin İstanbul'un ötesinde bir cennet. Martıların çığlıkları Can Dündar'ın aşağıda sizlerle paylaştığım yazısını getirdi aklıma ve  "Sizin durup , soluklandığınız ve kendinizi toparlayabildiğiniz kaç adanız var çevrenizde ve..Durup, sığınmak ve kendilerini toparlayabilmek gereksinimi duyan kaç dostunuz için siz bir adasınız?."  cümlesini...
Sahi kaç adanız var kaçıp soluklandığınız ya da kaç arkadaşınızın adası oldunuz bugüne kadar?
İşte o yazı...


Tanınmış gezgin Thomas Cook, bir araştırma gezisi sırasında Atlas Okyanusu’nun ıssız bir yerinde, çığlıklar atan milyonlarca kuşun havada daireler çizerek uçtuğunu gördü. Kulakları sağır edecek denli yüksek sesle çığlıklar atan kuşların kimileri yoruldukça, kendilerini okyanusun dev dalgaları arasına atıyorlardı. Onlar bu son hareketleriyle yaşamlarına son veriyorlar, kendilerini okyanusun dalgalarına bırakırken, çaresizlikten ölüme teslim oluyorlardı.
Bu olaya yalnızca Thomas Cook değil, o bölgede ki balıkçılarda yıllardır tanık olmuşlardı. Kuş bilimcileri ise, yaptıkları araştırmalarda göçmen kuşların farklı yönlerden gelerek okyanusta bu noktada birleştiklerini keşfediyorlar, fakat onların, birbirleri peşisıra kendilerini ölümün kucağına atmalarının nedenini bir türlü çözemiyorlardı.
Gerçek, geçtiğimiz yüzyılın ortalarında anlaşıldı. Bu trajik olayın yaşandığı yerde bir zamanlar bir ada vardı. Göçmen kuşların göç yolu üzerinde bulunan bu ada, bir deprem sonunda, okyanusa gömülmüştü. İnsanların, yok olduğunun bile ayırdına varamadıkları ada, göç yollarının ortasında kuşlar için vazgeçilmez “dinlenme” durağıydı. Kuşlar binlerce yıllık kalıtımsal alışkanlıklarıyla adanın yerini bilmekteydiler ve yıpratıcı, uzun yolculuklarının ortasında, biraz dinlenebilmek ve toparlanabilmek için, yine binlerce yıllık kalıtımsal güdüleriyle, okyanusun ortasındakiadaya geliyorlardı ama…
Olması gereken yerde adayı bulamayınca, yorgunluktan bitkin bedenlerini çığlık çığlığa okyanusun sularına bırakmak zorunda kalıyorlardı.
Söz kendini toparlamaktan açılmışken soralım. Sizin hiç “kendinizi toparlayacağınız” bir adanız oldumu? Yaşamın uzun “göç yolları”nda acaba, sizinde bir yudum taze soluk alabileceğiniz, yolunuzun kalan bölümüne dinç olarak devam etmenizi sağlayabileceğiniz bir adaya sahip olabildiniz mi? Birgün yerinde bulamadığınızda ise, ona illede ulaşmak ve sığınmak için başınız dönercesine, dengeniz bozulurcasına çırpınıp kanat çırptığınız bir ada yaratabildiniz mi yaşamınızda kendinize?
Herşeyi sınırsızca paylaşabildiğiniz bir dost, yola birlikte çıkacak denli güven duyduğunuz bir arkadaş, size her zaman huzur verecek bir eş, ulaşmak için yıllardır uğraş verdiğiniz bir amaç edinebildiniz mi? Şöyle daha bir iyi bakın çevrenize… Size gelen, size sığınan…Sizin gittiğiniz, sizin sığındığınız…Sizin bulduğunuz dostlarınızı bir düşünüverin. Sonra da bir gerçeği görüverin gözlerinizle:
Sizin durup , soluklandığınız ve kendinizi toparlayabildiğiniz kaç adanız var çevrenizde ve…
Durup, sığınmak ve kendilerini toparlayabilmek gereksinimi duyan kaç dostunuz için siz bir adasınız?
Can Dündar


MARK TWAIN’DEN YAZMA ÖNERİLERİ


Zamanının en önemli Amerikan yazarlarından olan Mark Twain yazma sanatı ve beceresi üzerine sıklıkla tavsiyelerine başvurulan biriydi. Ünlü mizahçı bu tavsiyeleri bazen ciddiyetle bazen de esprili yaklaşımıyla cevaplardı.
İşte Twain’in mektup, makale, roman ve konuşmalarından yazarlık zanaatı üzerine hatırda kalan görüşleri ve önerileri:
  • Önce hakikatlerinizi ele alın, sonra onlardan dilediğiniz kadar uzaklaşabilirsiniz.
  • Doğru kelimeyi bulun ve kullanın, net olun.
  • Sıfat kullanırken eğer kullandığınız sıfattan emin değilseniz hemen üzerini çizin.
  • İlk seferde kitabınızın kusursuz olması yönünde bir beklenti içine girmeyin. Çalışmaya devam edin, düzeltmeler yapın ve bu doğrultuda yeniden yazın. Sadece Tanrı’nın gösterisinde gök gürültüsü ve şimşeğin mükemmel bir zamanlamayla ve şiddetle buluştuğunu görebiliriz. Bazen düşük bir şiddette çakan şimşek, bazen olağanüstü bir gürültü ve görüntüyle insanları ürkütebilir. Bu gösteri insanların ilgisini daima çekecektir. Bunlar Tanrı’nın sıfatları… Ama siz gök gürültüsü ve şimşeği her defasında çok şiddetli verirseniz, okuyucu yatağın altında saklanmaktan yavaş yavaş vazgeçecektir.
  • Değişiklikler çok lanettir, ama siz her zaman çok yazmaya eğilimlisinizdir ve editörünüz birçok şeyi silecektir ve yazı tam da olması gerektiği gibi olacaktır.
  • İyi bir dilbilgisi kullanmaya özen gösterin.
  • Sade ve yalın bir dil, kısa kelimeler ve cümleler kullanın. Buna olabildiğince sadık kalın; laf kalabalığından ve abartılı anlatımlardan uzak durun.
  • Yazınızı yazmaya başlayacağınız doğru zaman, yazma doyumuna ulaştığınız an başlar. Böylelikle, mantıklı ve anlaşılır bir çerçevede asıl söylemek istediklerinizi yazmaya başlayabilirsiniz.
  • Birileri yazdığınız şeye bir bedel teklif edinceye kadar yazdığınız şeyi fiyatlandırmayın. Eğer üç yıl içinde hiç kimse yazdıklarınıza bir fiyat önermezse, boşa giden bir çaba olduğundan emin olabilirsiniz.
Kaynaklar 1. Quoted by Rudyard Kipling in From Sea to Sea (1899) 2. “Fenimore Cooper’s Literary Offences” (1895) 3. Pudd’nhead Wilson (1894) 4. Letter to Orion Clemens (March 1878) 5. source unknown 6. “Fenimore Cooper’s Literary Offences” (1895) 7. Letter to Will Bowen (1876) 8. Letter to D. W. Bowser (March 1880) 9. Mark Twain’s Notebook: 1902-1903 10. “Mark Twain’s General Reply”

-Alıntı- 

BU HAVAYOLU İLE KİM UÇMAK İSTEMEZ?

Yılbaşı için havaalanına geliyorsunuz ve biraz sonra yolculuğa başlayacağınız havayolu size yeni yılda nasıl bir hediye istediğiniz soruyor. Sizde aklınızda olan bir şeyi söylüyorsunuz. Uçağa binip rahat koltuğunuza kuruluyorsunuz. Keyifli bir yolculuktan sonra bagajınızı beklemeye başlıyorsunuz. Ve sonra.... Sonrası bu havayolu ile kim uçmak istemez? diye bir soru sormanıza neden oluyor :) Neden mi? 

Cevabı aşağıdaki videoda :) İyi uçuşlar dileklerimle...


ÇİLLE'NİZ KUTLU OLSUN :)




Bu gece eski Türk inancına göre yılın önemli günlerinden biri, güz mevsiminin son akşamıdır. Bu gecenin sabahı Kış mevsiminin ilk günüdür. 

Yılın en uzun gecesi olan 21 Aralık'ta güneş oğlak dönencesinde giriyor.  21 Aralık'ta başlayan Büyük Çille 40 gün,  Küçük Çille  ise 20 gün sürüyor.  Büyük çillenin başlandığı gün, yani astronomik olarak gece ile gündüzün beraberleştiği 22 Aralık günü kutlanan eski Türk bayramı Nardoğan (Nartuğan) doğadaki değişimi yansıtıyor. 

Büyük Çille'nin başladığı günün önceki akşamı, yılın en uzun gecesi Bayram yapılıyor. Her bölgenin iklim ve imkanlarına göre güz mevsiminin son günlerine kadar bulundurulabilen meyvelerden sofra kuruluyor. Kuru ve yaş meyvelerin yanında tatlı, pasta, çörekde sofrada yer alıyor.

Çille akşamının kendine özgü ritüelleride vardır:

Nişanlı kızların ve yeni gelinlere kaynana, kaynata ve diğer birinci derece yakınları tarafından hava kararmadan "çilelik" denilen hediyeler gönderiliyor . 
Çille payı yedi tabağa konuluyor. Bu tabaklara da "Çille tabağı" deniyor. Tabaklar itina ile hazırlanıp ve üzerleri ak ve ya al  şal ile örtülüyor. Tabakların birine karpuz, diğerlerine kavun, nar, kırmızı elma, armut, un ve Düğü ( pirinç ), parça kumaşlar, elbiseler, altın ve gümüş konuluyor.
Kızın ve ya gelinin anne ve babası hediye getirenleri önlerinde üzerlik otu yakarak karşılıyor ve hediyeleri saygı ile alıp konak odasına diziyor.
Hediyeleri getirenlere para, yün çorap gibi hediyeler veriliyor. Kız ve oğlan tarafları birlikte şenlik yapıyorlar. Getirilen hediyelerden, ertesi sabah konu komşuya pay gönderiliyor .
Çille Gecesi ayrıca düğü pilavı pişiriliyor. Pişirilen bu pilavın çilleler süresince mutluluk getireceğine inanılıyor . Gece boyunca türküler okunuyor, şans tutma, kapı dinleme gibi geleneksel köy oyunları oynanıyor.
Dedeler, Nineler çocuklara masallar, hikayeler anlatır, bilmeceler, bulmacalar söylüyorlar :)


Günümüzde halen İran Türkleri ve Azerbaycan'da kutlanan Çilleniz Kutlu olsun:)





SADOKA SASAKİ VE TURNA KUŞU




Sadako Sasaki ile dün akşam tanıştım. Daha önce ne adını ne de dramatik öyküsünü duymamıştım. 

Origami üzerine araştırma yaparken çıktı küçük kız karşıma. Bilirsiniz origami sanatının en ünlü karakteri turna kuşudur. Yıllar önce çıktığım bir gezi sırasında Japon bir kadın bana bu kuşun yapılışını öğretmişti. Dün gece defalarca denememe rağmen başarılı olamadım. Unutmuşum :(
Baktım olmayacak nasılsa internette bulurum diye araştırma yapmaya başladım ve işte o anda Sadako ile karşılaştım. 

11 yaşında bir Japon kızı Sadako. 1943 Japonya doğumlu. 1954 yılına kadar yaşıtları gibi normal bir çocukluğu var. Okula gidiyor, koşuyor, oynuyor, sporu çok sevdiği için hayallerini spor öğretmeni olmak süslüyor. 


1954 yılının Kasım ayında Sadako hastalanıyor. Ailesi ilk önce basit bir soğuk algınlığı zannetse de yapılan testler hiçte öyle olmadığını söylüyor. Küçük kıza o dönem bir çok insanın yakalandığı kan kanseri teşhisi konuyor. Nedeni ise 1945 yılında Hiroşima'ya atılan atom bombası. O dönemde yaşadıkları ev bombanın atıldığı yere sadece 1.7 km uzaklıkta. Sadako evden yara almadan kurtuluyor fakat alevlerden kurtulmak için annesi ile birlikte Misasa Köprüsüne kaçarlarken "black rain" diye adlandırılan radyoaktif serpintiye maruz kalıyorlar ve bu olaydan dokuz yıl sonra Sadako tedavi için hastaneye yatmak zorunda kalıyor. 

Nagoya halkı hastaneye hastalara moral vermek amacıyla binlerce renkli kağıt gönderiyor. Sadoka'da iyileşmek umuduyla bu kağıtlardan rengarenk turna kuşları yapıyor ve odasının tavanına asıyorlar ama maalesef büyük umutlarla yaptığı turna kuşları atom bombasının 
vücudunda yarattığı hastalıkla savaşamıyor ve 1955 yılının 25 Ekim günü Sadako arkasında 1000 tane turna kuşu bırakarak hayata gözlerini yumuyor. 


Her yıl atom bombasının atıldığı 6 Ağustos'da Japonya'dan ve tüm dünyadan çocuklar Sadako'nun hatırasına dünya barışı için turna kuşları yapıp Hiroşima'daki anıta gönderiyorlar ve tüm dünyaya "Savaşlara Hayır" mesajı veriyorlar. 


MİNA URGAN'DAN...





“Daha önce anlattığım gibi, çocukluğumdan beri her koşul altında okurum. Yatılı okulda, yorganların battaniyelerin altında, el feneriyle okuduğum olurdu. Yeterince okuyamayınca,afyondan yoksun kalmış bir esrarkeş kadar tedirgin olurum. Kimisi bir iskemleye oturup kitabı masanın üzerine koyar, eline kalem alır, öyle okur. Çünkü okumak entelektüel bir uğraştır onun açısından. Benim için ise bir keyif olduğundan kendimi divanlara atarak,rahat koltuklara gömülerek ya da yatağıma uzanarak okurum.”

Bir Dinozor'un Anıları - Mîna Urgan



Rakı içilmeyecekse kavunla peynir niye var? Sigara içilmeyecekse yağmurla çay? Madem aşık olunmayacak, kadınlar ve adamlar niye? Madem büyük yanlışlar ve acayip maceralar olmayacak, niye hayat?

İkinci Yarısı - Ece Temelkuran


sessizce ilişti masaya
beyaz peynir söyledi, çoban salata
bir küçük rakı, karanfil
tadımlık bir hüzün söyledi
tadımlık bir yalnızlık
bir sevda herkese
bir kara sevda kendine...

Refik Durbaş

BİRAZDA PRAG VE KARLOVY VARY OLSUN :)






















7.KADIKÖY KİTAP GÜNLERİ BAŞLADI...






12 - 15 Aralık tarihleri arasında 7. Kadıköy Kitap Günleri başlıyor...12 Aralık saat 18:00'de onur konuğu gazeteci-yazar Hıfzı Topuz ile başlayacak ve Caddebostan Kültür Merkezinde gerçekleşecek olan kitap günlerinde her gün imza ve söyleşi programları var. Ayrıca kitapseverler istedikleri kitapları %25 indirimli alabilecekler...


Detaylı bilgi ve program için;

https://www.facebook.com/pages/7Kad%C4%B1k%C3%B6y-Kitap-G%C3%BCnleri/175805899292816

ROMAN KAHRAMANLARI GÜNÜ...




"Roman Kahramanları Günü" bu yıl 21 Aralık'ta Zonguldak'ta gerçekleştiriliyor... Şimdi Zonguldak'ta olmak vardı diyorum ve haberin devamını paylaşıyorum...


TÜRKİYE’DEN DÜNYAYA ARMAĞAN !
"21 Aralık Roman Kahramanları Günü" 

Roman Kahramanları Günü” tüm yurtta kutlanmasının yanı sıra, bu yıl Zonguldak’ta gerçekleştiriliyor. Bülent Ecevit Üniversitesi’nde Zonguldak İl Halk Kütüphanesi ve Zonguldak Fotoğraf Sanatçıları Derneği’nin katkıları, Zonguldak Mehmet Çelikel Lisesi, Bülent Ecevit Üniversitesi, Zonguldak Endüstri Meslek Lisesi, Tiyatro Arın (özel Tiyatro), öğrenci ve öğretmenlerin katılımıyla Roman Kahramanları sahnede canlandırılarak, geniş çaplı bir etkinlikle kutlanıyor.

Festival sırasında Roman Kahramanlarının fotoğrafları Zonguldak Fotoğraf Sanatçıları tarafından çekilerek yılın anısına bir albüm kitap hazırlanacak. Ayrıca Roman Kahramanlarına yazılan mektuplar da etkinlikte ve albüm kitapta yer alacak. Toplamda yüz roman ve kahramanın yansıtılması amaçlanan etkinlikte yirmi beş roman kahramanı sahnede 3-5’er dakika dramatize edilecektir. Geriye kalan kahramanlar ise sahnede gösterilecek ve yıl boyunca il çapında sergilenecektir.

Dünya Roman Kahramanları Günü Edebiyat Festivali’nin ilki 21 Aralık 2012 tarihinde Maltepe Üniversitesi kampusunda gerçekleşti. Kültür ve Turizm Bakanlığı desteğiyle gerçekleşen etkinliğin konusu ise Balkan Savaşı’nın 100. yılı olması sebebiyle “Balkan Barışı” olarak belirlenmişti. Bu anlamda; Türkiye, Bulgaristan, Romanya, Kosova, Karadağ, Makedonya, Sırbistan, Yunanistan, Arnavutluk, Hırvatistan’ın Kültür Bakanları, bu ülkelerin ünlü romancıları, eleştirmen ve gazetecileri festivale katılmıştı.

Roman Kahramanları Edebiyat Parkı

Roman Kahramanları Dergisi Yayın Yönetmeni Ömer Asan bu günle ilgili olarak : “Bugün artık insanlığın on binlerce roman kahramanı var. Ancak hızla değişen gündem ve sürekli artan roman yazımı, yaratılan roman kahramanlarının kısa zamanda unutulmasına, edebiyat tarihinin derinliklerinde kaybolmasına neden oluyor. Öyle ki, sayılı dünya klasiklerinde yaratılan roman kahramanlarının bile bir miras olarak devredilememe tehlikesi artık söz konusu. Bu nedenle; bugüne kadar yaratılmış roman kahramanlarının ait oldukları yerlerde, ülkelerde, yazarlarının tasvir ettiği mekânlarda, en azından her yıl anılmasını sağlayacağız. Bu amaçla ülkemizde üzerine en çok roman yazılan kent olan İstanbul’da roman kahramanlarının yer alacağı bir edebiyat parkı oluşturulması için girişimde bulunmak üzere proje hazırlıklarımızı sürdürmekteyiz. Bu yılkı etkinlik için Bülent Ecevit Üniversitesi’ne ayrıca teşekkür ediyoruz.” dedi.

Zonguldak’ta Etkinlik İletişim:

21 ARALIK, CUMARTESİ
Bülent Ecevit Üniversitesi, Prof. Dr. Arif Amirov Konferans Salonu, Saat 16

Koordinatörler:

Şenay Koca, Zonguldak Mehmet Çelikel Lisesi Edebiyat Öğretmeni / tlf: 0 505 807 60 36
Müzeyyen Yeten Aksoy, Zonguldak İl Halk Kütüphanesi Müdürü / tlf: 0 530 3231540


21 Aralık - İletişim:

Ömer Asan
Roman Kahramanları Dergisi
0216 371 17 37
0554 857 74 50
omer.asan@heyamola.net

www.romankahramanlari.com
www.21aralik.com

YILIN EN BÜYÜK GÖKYÜZÜ ŞÖLENİ BAŞLIYOR :)





Gökyüzünden süzülen karın güzelliğine 13-14 Aralık ta yıldızlarda eşlik etmeye hazırlanıyor. Eğer hava açık olursa ki bu durumda pek mümkün olmayacak gibi görünüyor ama gökyüzünde şölen başlıyor. 

13-14 Aralık gecesi  yılın son ve en büyük göktaşı yağmuru (Geminid-ikizler) var. İki günde saatte 120'e yakın göktaşının dünyaya düşeceği söyleniyor. 

İster görebileyim ister görmeyim ben kahvemi alıp pencerenin yanına kurulacağım ve dileklerimi sıralayacağım...Kim bilir belki gerçekleşirler :)

Yılın en büyük gökyüzü şölenini okumak için linke tıklayabilirsiniz...

http://www.hurriyet.com.tr/teknoloji/25330453.asp

Tüm dileklerinizin gerçekleşmesi dileği ile...İyi seyirler...





Mevsimlerin en merhametlisidir kış... Evin mevsimi, sarılmanın, sarınmanın, sarmalanmanın... Uzun çayların, derinlemesine yemeklerin, etraflıca içmelerin mevsimi… Karşılaşmaların değil buluşmaların… Sıcak olan her şeye doğru neşeyle yönelmenin, böylece beraber ılımanın…

Ece Temelkuran

147 TON KİTAP, KİLOSU 15 KURUŞTAN SATILDI...




Yanlış okumadınız başlığı...Tamı tamına 147 ton kitap kilosu 15 kuruştan satılmış...

Eeee ne var bunda diyenleriniz çıkacaktır içinizden mutlaka. Normal şartlarda belki çok ta önemli bir haber değil ama bu 147 ton kitabın içinde tarihleri çok eskiye dayanan nadide eserler varsa ve bu satış Milli Kütüphane tarafından yapılıyorsa ortada ciddi bir sorun var demektir !

Haberi ilk okuduğumda onlarca soru uçuştu kafamda ... Sattıkları kitapları hiç mi incelememişlerdi? En azından kapaklarını açıp basım tarihe bakmayı bile akıl mı edemediler yoksa zahmet mi etmediler? Yoksa özellikle bilerek mi yaptılar ? Neden döküm listeleri ve tasnifi yapılmamış ? Kim bunlar ve o kütüphanede çalışmayı nasıl hak etmişler ?

Cevaplarını bilmiyorum ama yapılan karşısında PES diyorum ve 1860 yılında basılan Hristiyan  teolojisine göre yazılmış Ermenice bir kitaptan diğerlerine...Başlarına gelenleri okumak isteyenler için aşağıdaki linki tıklayabilirsiniz diyorum...

http://www.hurriyet.com.tr/kultur-sanat/25310113.asp





Hava soğuk.
Tak kulaklıkları.
Dışarı çık.
Üşü.
Yürü.
Daha çok üşü.
Daha çok yürü.
Üşüdükçe yürü.
Yürüdükçe, düşün.
Olmak istediğin kişiyi düşün.
Olduğun kişiyi düşün.
Sahip olduklarını düşün.
Senin olmayanları düşün.
Sevdiklerini, sevmediklerini düşün.
Kazandıklarını, kaybettiklerini düşün.
Söylediğin, söylenen yalanları düşün.
Seni terk edenleri, terk ettiklerini düşün.
Artık hayalini kurmadığın o hayatı düşün.
Ne kadar kolay vazgeçtiğini düşün.
Bir daha kimseyi sevemeyeceğini düşün.
Saatlerce düşün ama hiçbir şey düşünmediğini fark et.
Eve dön.
Aynaya bak.
Sol gözün kızarmış.
Demek ki ağlamak istemişsin farkında olmadan.
Ne zaman ağlamak istesen, sol gözün kızarır çünkü.
Aç sıcak suyu, gir altına.
Soğuktan donan vücudun sıcak suyun altında uyuşsun.
Kemiklerin sızlasın.
Acıya aldırma.
Düşün.
Yeniden düşün.
Ardından el salladığın otobüsleri düşün.
İnsanları düşün.İhanetleri düşün.
Bir zamanlar hayallerin olduğunu düşün.
Bir zamanlar mutlu olduğunu düşün.
Mutluluğun nasıl bir his olduğunu unuttuğunu düşün.
O adamı düşün.
O adama asla sarılamayacağını düşün.
Şimdi çık sıcak suyun altından.
Çık ve yaşa.
Ve yaşadığın bu şeye ‘hayat’ de.
Hep aynı şarkı çalsın kulaklarında.
Hep aynı yerden yansın canın.
Ama sen yine de hep, ‘hayat’ de.
Çünkü hayat, güzel rüyalarından haricinde kalan acımtırak zaman dilimi.
Çünkü hayat, hayat işte.
Çünkü hayat, hep böyle.

-Alıntı-

FIRTINA...

Bak işte yaklaşıyor fırtına
Bak yine yükseliyor dalgalar...

Bugün sabah haberleri dinlediğimden beri dilime pelesenk oldu Yeni Türkü'nün Fırtına'sı. Kuzey Avrupa'yı etkisi altına alacak kuvvetli bir bir fırtına beklentisi içinde insanlar önlem almaya başlamışlar, bazı uçak seferleri iptal edilmişti. 

Fırtınaları severim. Durgun hava bünyeye ters nedense. Yağmur, kar, rüzgar, deli dalgalardır benim sevdiklerim.  Yaklaşık 3-4 yıl önce şubat ayında Çanakkale'de bir köy evinde beni sabahlatan fırtına haricinde çok büyük bir fırtınanın ortasında kalmadım bugüne kadar. Estikçe evi sarsan rüzgar, cama canhıraş vuran  yağmur damlaları, evin çatısına çarpan ağacın dalları, çaktıkça her tarafı aydınlatan mavi ışık ve çarpışan bulutların peşinden yeri göğü inleterek patlayan gök gürültüsü. Korku filminin bitmek bilmeyen kareleri gibiydi ama doğanın bu kızgınlığı hoşuma gitmişti doğrusu. Neyse ki sabaha bir şey kalmadı ama bahçeye çıktığımızda bileklerimize kadar suya batmıştık. Bahçede devrilen bir ağaç ta cabasıydı. 


Fırtına haberini duyunca Google'da fırtına ile görsellere baktım. Birbirinden güzel fotoğraflar döküldü önüme. Denizde, karada...Amacım onları paylaşmaktı taa ki "storm" yazdığımda Storm Thorgerson adına rastlayana kadar. 

Thorgerson 1944 Londra doğumlu bir sanatçı. Leicester Üniversitesi ve The Royal College of Art'da sanat eğitimi almış. Pink Floyd, Led Zeplin, Alan Parsons Project, Peter Gabriel gibi ünlülerin ve grupların albüm kapaklarını yapmış ve bu konuda kitaplar yazmış. 2013 yılındaki ölümüne kadar çalışmalarına Kuzey Londra'daki stüdyosunda devam etmiş. 

Beğendiğim eserlerinden bir kaç tanesini paylaşmak istedim...İşte Storm Thorgerson ve eserleri...







Diğer eserleri için aşağıdaki linklere bakabilirsiniz :



Çok ilgisiz olacak ama fırtına demişken çok sevdiğim bir cümle ile bitirmek istedim yazımı;

"Hayat fırtınada sığınak bulmak değildir. Yağmurda dans etmeyi öğrenmektir."









YÜREĞİMİ YAKTIM BEN BU GECE BİR DENİZ FENERİYLE...



Yine ben aşık oldum, darmadağın, yağmur oldum
Kadıköy sahilinde esti ruhum rüzgar oldum

Heybeli'de biz de her gece
Çıktık mehtaba aşk var diye
Kalmamış Kalamış'ta bile
Ne bir huzur ne bir neşe

Yüreğimi yaktım ben bu gece bir deniz feneriyle
Sahile vurdum ben bu gece, dalga gibi delice

Yine ben aşık oldum, darmadağın, efkar oldum 
Kadehi kırdım işte, yandı ruhum, duman oldum...


Aydilge'den...

İyi dinlemeler :)


YARATICI YAZARLIK ÜZERİNE...

Sabit Fikir'den yaratıcı yazarlık üzerine bir paylaşım;



Yazıyazanlar: Yaratıcı yazarlık nedir ve ne değildir?


Yazarlık cazip bir mertebe, tamam. Ama yazarlık öğrenilebilir mi? Bu, yaratıcı yazarlık kurslarının ABD'de 1950'li yıllardaki ilk çıkışından beri sorulan bir soru; emin olun yeni değil (en azından dünyanın geri kalanı için.)
Umberto Eco, yazarların kendileri için yalnızca, ne alacaklarını hatırlamalarına yardım eden; işi bitince de atılan alışveriş listelerini yazdıklarını söyler. Haksız mı? Üstelik internet denilen bu gayya kuyusunda artık yalnızca yazarlar değil hepimiz birileri okusun diye yazıyoruz. Peki ama neden yazıyoruz? Belki bu dünya bizi kalabalıklaştırdığı kadar yalnızlaştırdığından. Belki, herkesin yazabileceğini fark ettiğimizden. Belki gözümüze gözümüze sokulan çoksatarlar yoluyla hem ünlü hem zengin olunabileceğini keşfettiğimizden. Ya da sadece basılı bir şeylere sahip olma fikrinden. Belki biri, ya da hiçbiri. Ama kesin olan bir şey varsa, o da yazmaya dair artan ilgi. Bu durumun izlerini, özellikle son on yılda hızla artan yaratıcı yazarlık furyasından da görmek mümkün.

Yazarlık cazip bir mertebe tamam. Ama yazarlık öğrenilebilir mi? Bu, yaratıcı yazarlık kurslarının ABD'de 1950’li yıllardaki ilk çıkışından beri sorulan bir soru; emin olun yeni değil (en azından dünyanın geri kalanı için). Kurt Vonnegut, kendisine bu soruyu yönelten Times muhabirine şu cevabı verir: “Dinle, yaratıcı yazarlık kursları açılmadan çok önce yaratıcı yazarlık öğretmenleri vardı, isimleri o zaman da şimdi de aynı, onlara editör denir.”
  
İşte o zaman da, şimdi de kendine iyi bir editör bulacak kadar şanslı olmayanlar çözümü kurslarda ve kitaplarda arıyor. Ve doğal sürecinde, bu durumdan yeni bir sektör doğuveriyor. ABD'de yıllardır var, İngiltere’yse biraz daha zor ikna olmuş. Dünyanın Çin’den İsrail’e kadar birçok ülkesinde, ders olarak okutulur hale geldi bile. Bu ülkelerde üniversiteler öncülüğünde dersler verilirken, Türkiye’de yalnızca bazı bölümlerde ders olarak gösteriliyor. Lisans ya da yüksek lisans düzeyinde bu tarz bir eğitim henüz verilmiyor. Bu yüzden bazısı yine üniversite bünyesinde olan kurslar şimdilik başı çekiyor.
  
Kurslar mucize yaratmaz
 Dersler kitapları olan yazar ve eleştirmenler tarafından veriliyor. Ama asıl soru hâlâ geçerli: 'Yazarlık öğretilebilir mi?' O zaman öncelikle bir konuya açıklık getirelim. O kurslara birer 'mucize' kurs verenlere de 'büyücü' gözüyle bakıyorsanız veyahut özgeçmişinizde afili görünecek bir sertifika sahibi olmaksa derdiniz, şimdiden vazgeçin derim. Neil Gaiman yazar olmak için kurs sertifikasının (ki aslında soru ilgili okuldan mezun olmak üzerine) gerekli olup olmadığını soran bir okuyucusuna şöyle yanıt verir: “Gönderdiğiniz metni okuyan bir editör birinci sayfadan ikinciye geçemeyecek kadar sıkıldıysa nereden mezun olduğunuza bakmaz”.

 Yazının devamını okumak için linki tıklayınız...