GÜNÜN AYRACI :)

Günün ayracı ilan ediyorum aşağıdaki kitap ayracını. Hem sayfayı hem kalınan satırı gösteriyor. Eh başka ne istesin kitap ve okuru :)

GÜLE GÜLE MOUSTAKI

En sevdiğim parçalarından biriyle uğurlamak istedim....

BİR KİTAPLA HAYAT DAHA FARKLI

ŞAMANLIĞIM TUTTU BU ARALAR

Duymuşsunuzdur veya okumuşsunuzdur bir kitap okudum ve hayatım değişti veya bir film seyrettim hayatım değişti diyenleri. Sizlere de oldu mu bilmiyorum ama bana hiç bir zaman olmadı. Olamadı. Ne bir kitap ne film hayatımı değiştirmedi benim. Olsa olsa okuma sürecinde sayfa sayısı kadar hayatıma renk kattı, farklı dünyalar da yaşamama ve o farklı dünyaların içinde bilmediğim şeyleri öğrenmeme bazen de araştırmama peşinden gitmeme neden oldu o kadar. Keza filmlerde aynı şekilde en fazla iki buçuk saat bazen kafa dinlememe bazen hüzünlenmeme bazen de kahkahalarla gülmeme neden oldular. Onlar da süreleri kadardı. Sonra, sonrası yine kendi yaşantımdı. Günlük rutinlerim, ara sıra onları renklendiren ufak tefek seyahatlerim, sevinçlerim, üzüntülerim, kızgınlıklarım, mutluluklarım herkes gibi hayatın bana getirdikleri ve benden götürdüklerinin bileşkesiydi yaşamım. 

Zaten bu lafa da hiç bir zaman inanmadım. Bir kitap okudum hayatım değişti. Neden inanmadığıma gelince bugün en çok satanlar listesine bakarsanız ilk sıralarda gelişim kitapları ve zayıflama kitapları yer alır. Ama etrafınıza baktığınızda kendini geliştir(e)memiş binlerce insan ve bir o kadar da kilolu insan görürsünüz. Ya bunların hiç biri o kitapları okumamıştır, (ki zayıflama kitapları için aynı şeyi söyleyemeyeceğim çünkü ben bildim bileli milletçe rejim ve spor (?) halindeyizdir:) ya da okuduğundan bir şey anlamadan halen bildiğini okumaktadır. Bir de buna Türkiye'deki kitap okuma(ma) oranını eklersek inanmamamın sebebi ortaya çıkar. 

Ne Rüzgarın Gölgesi'ndeki gibi bir kütüphane gördüm bugüne kadar ne de Yirmiler Kızı'ndaki çılgın büyükanneyle karşılaştım. Karşıma ne Sisler Prensi çıktı ne de Pamuk Prenses. Indiana Jones çıktı ama o da filmlerdeki gibi değildi:)) Şaka bir yana hayatım değişmedi ama bana çok şeyler öğrettiler. 

Buket Uzuner'in Uyumsuz Defne Kaman'ın Maceraları Su kitabını okuduktan sonra peşinden televizyonda Sibirya'da Kayıp ve Taş Meclisini seyrettikten sonra, kitabı okuyanların ve filmleri seyredenlerin hemen anlayacağı gibi fena halde şamanlığa taktım. Yazdığım gibi peşinden gitmeme sebep oldular. Tabiki bu konuda kitaplar araştırmaya başladım. Önüme bir sürü alternatif çıktı. Bir çoğu beni tatmin etmedi. Bilimsellikten uzak magazinsel yazılmış şeylerdi. 

Derken Fransız Türkolog Jean-Paul Roux'un kitabını gördüm. Türklerin Tarihi'nin yazarı. O kitabın daha önce bazı bölümlerini okumuştum. Türklerin ve Moğolların Eski Dini adlı kitabında Roux tam da istediğim gibi Şamanizm kökenlerine iniyor ve konu hakkında çok ilginç bilgiler veriyor. 

Kitap Türklerin ve Moğolların dinsel tarihi ile açılışı yapıyor Şamanizm ve Görünmezin Yönlendirilmesi, Evren ve Kozmobiyoloji, Hayatın Kaynakları, Evrende İnsan bölümleriyle devam ediyor ve Son Günlerden Sonsuzluğa Doğru ile final yapıyor. 

Şamanlardan ve Kehanetlerinden, ritüellerden, düş yorumlarından, yıldız falından, yağmur
taşından, gök ile yeryüzü arasındaki iletişimden, kutsal hayvanlardan, avlanma törenlerinden, evrensel ağaçlardan, ata hayvanlardan, ateşle arınmadan, kozmosla bütünleşmeden, ölümden, ölümden sonraki yazgıdan...Şamanizmle ilgili herşeyi anlatıyor. Bu konuyla ilgilenenlere kesinlikle okumalarını tavsiye edeceğim bir kitap Türklerin ve Moğolların Eski Dini. 

Ayrıca yine şamanizmle ilgili olarak Julian Baldick'in Hayvan ve Şaman adlı kitabı var ama Roux'un yerini tutamaz diyorum. Zaten kitabın başında Jean-Paul Roux'un eserinin adını vermeden Turki ve Moğol dini üzerine yapmış olduğu araştırmalara teşekkür ediyor ondan esintiler aldığını belirtiyor. 

İşte böyle, hayatım değişmedi ama şamanlığım tuttu bu aralar. Kim bilir belki örgülü saçlı, üzerinde rengarenk kurdeleler, metaller ve ayna sarkan giysili Umay'la karşılıklı bir iksir içerim bugünlerde:)

YAZARLARA İLHAM VEREN RÜYALAR

Yazarlar bir çok şeyden ilham alırlar yazılarını yazarken. Çevrelerindeki her şey onlar için bir roman konusu olabilir. Yeter ki hissedebilsinler...

En ufacık şeyden koskoca bir roman çıkarabilen yazar rüyalarından neler çıkarabilir acaba? Bir çok yazar rüyalarında gördüklerini kağıda dökmüş. Mesela Isabel Allende arasıra rüyalarına giren büyükannesinden ilham alarak Ruhlar Evi'ndeki Clara karakterini yaratmış, Stephen King ise çocukluğunda gördüğü bir rüyanın izinden giderek Salem's Lot'u yazmış. İçlerinde en korkunç rüyayı ise Vampirle Görüşme'nin yazarı Anne Rice görmüş ve kabus gerçeğe dönüşmüş. 

Herkese kabussuz, mutlu rüyalar dileyerek yine Sabit Fikir'de yayınlanan "Rüyalardan ilham alan romanlar dosyasını" paylaşıyorum... 

Rüyalardan ilham alan romanlar

Rüyalar ve karabasanlar, yüzyıllar boyunca pek çok yazara ilham kaynağı olmuşlardır. Antik Yunan'dan çağdaş gerçeküstücülere, bilinçaltının oyunlarının, absürdlüklerin, içe dönüşler ve duyguların özgürce dışa vurumunun, pek çok eserin çıkış noktasını oluşturduğu bilinir. Margaret Atwood'dan Stephen King'e, Maya Angelou'dan Anne Rice'a, yazarların gece düşlerinden romanlara uzanan yolculuğa bir göz atalım dilerseniz.

Margaret Atwood

"60'lı yılların ortalarında, gördüğüm en güzel rüyayı gördüm. IX. yüzyılda yaşamış bir İngiliz göçmen olan Susanna Moodie ve geçirdiği berbat deneyimler ile ilgili bir opera yazıyordum. Oldukça çarpıcı bir rüyaydı, bu nedenle Bayan Moodie'yi araştırdım, hatta bir şiir, bir televizyon dizisi ve bir roman yazdım. Romanın adı Nam-ı Diğer Grace'di ve onun işlerinin üzerine kurulmuştu. Ama bu tür bir rüya deneyimi çok ender rastlanır."

 

Stephen King

Stephen King, rüyalar ile yaratıcılık arasında güçlü bir bağın olduğuna inananlardan. "Birbirlerine öyle benziyorlar ki, akran olmalılar," diyen King, "Benim bir yazar olarak yaptığım şeylerden biri de gündüz rüya görmek. Ve bu çoğu zaman oluyor. Sabahları yazı yazmak için oturduğumda, başından sonuna dek yazı yazdığımın ayrımında oluyorum. Dış dünyanın ayrımında oluyor ama bu anlar sığ bir uyku anı gibi.

 

Yazarın 1975 yılında yazdığı romanı Salem's Lot, çocukluğunda gördüğü bir rüyadan esinlenerek yazılmış:

"Bir tepeye çıkıyorum ve orada bir darağacı ile etrafında uçan kuşlar var. Asılmış bir adam görüyorum ama henüz ölmemiş, boynu kırılmış. Yüzü şişmiş ve mosmor. Yanına yaklaştığımda bir anda gözlerini açıyor, kollarını uzatıyor ve beni tutuyor."

 Bu rüyasını büyüdüğü zaman bir ilham kaynağına çeviren King, "Yıllar sonra Salem's Lot(Salem'in Arsası) üzerinde çalışmaya başladığımda bunun ABD'den gelen ve korkutucu, eski bir eve yerleşen bir vampirle ilgili olacağını düşünüyordum. Bunun üzerinde düşünürken beynim, 'Sekiz dokuz yaşında gördüğün rüya ne olacak? Ne yapacaksın?" diye sordu ve o kabusu mu hatırladım, evet, işte bu mükemmeldi."

Isabel Allende

 

"Büyükannem, Ruhlar Evi'ndeki Clara için ilham kaynağı olmuştur. Büyükannem de tıpkı onun gibiydi. Ya de değildi ve ben bunların hepsini uydurdum. Ancak bunların hepsi, onunla ilgili dinlediğim hikayelerden kaynaklıdır. Komik, harika ve kahin gibi bir kadınmış. Ben çok küçükken ölmüş olmasına rağmen onu net hatırlıyorum. Bazen rüyalarıma giriyor, bir yere oturmuş bir şeyler yazarken omzunun üstünden onu seyrediyorum. Onu gençken hiç görmemiş olmama rağmen, rüyalarımda daima genç. Rüyamda, yazdığı şeyleri anımsamıyorum ama renkli mürekkeple ya da bir defter ya da fotoğraf arkasına yazıp yazmadığını hatırlayabiliyorum. Bu tip şeyler. Bu rüyalar içimi çok ferahlatan rüyalardır, çünkü hayatımda her şey yolundayken rüyama girer. Benim için "korunmayı" temsil eder büyükannem."

Maya Angelou

"Rüyaların amacı olduğuna inanırım. Her şeyin bir amacı vardır, yaratılmış her şeyin. Ben onların amacını anlayamayabilir ya da kullanamayabilirim, yarar sağlayamayabilirim, ancak bir sebebi olduğu gerçeğini değiştirmez bu. Beyin öyle garip ve şaşılacak derecede gizemli ki!"

Anne Rice

 

Anne Rice, Vampirle Görüşme romanını yazmaya başladığında, beş yaşında kaybettiği kızının yasını tutuyormuş. Eleştirmenler, romandaki Claudia karakteri ile yazarın yası arasında benzerlikler kurarlarken, yazar, yapılan bir söyleşide şöyle konuşmuştu: "Bir gece rüyamda kızım Michelle'i gördüm, ölüyordu ve kanında bir gariplik vardı. Çok korkunçtu. Birkaç ay sonra kızıma lösemi teşhisi kondu."

Mary Shelley

Mary Shelley, 1816 yılının yazını, Lord Byron'ın Cenevre'deki villasında geçirmiş. Akşamları edilen sohbetler ürkütücü ve doğaüstü konulara kayınca, 18 yaşındaki Mary, rüyasında kabuslara boğulmuş. "Çok solgun bir öğrenci gördüm, birleştirdiği bir şeyin önünde diz çökmüştü. Bir adamın uzanırkenki hayali daha sonra yaşam belirtileri göstermeye ve mekanik haraketlerle sarsılmaya başladı.Böyle bir mekanizmanın yaratılması bana çok korkunç gelmişti," diyen Shelley, böylelikle ilk romanı Frankenstein'in da üzerinde düşünmeye başlamış.

 http://www.sabitfikir.com/dosyalar/ruyalardan-ilham-alan-romanlar