Sevdiklerinize Doğum Günü Hürriyet'i Verin

Hürriyet Gazetesi'nden okurlarına doğum günü, sevgililer günü, yıl dönümü ve diğer tüm özel günler için unutamayacakları bir hediye fırsatı!

Doğduğunuz gün Türkiye'de ve dünyada neler olduğunu hiç merak ettiniz mi?

Hürriyet, ilk yayın tarihi 01.05.1948'den günümüze kadar olan tüm baskılarının birinci sayfalarını kullanımınıza sunuyor. Bu sayede aileniz ve sevdiklerinize, doğum günlerine ait sayfayı armağan ederek bu özel günleri unutulmaz kılabilirsiniz. Ya da dilerseniz kendi doğduğunuz güne ait gazetenin ilk sayfasını sipariş edip saklamanız mümkün.

Size özel Hürriyet'inizi, orijinal gazete kağıdına baskılı olarak farklı ebatlarda seçebilirsiniz. Ayrıca ister karton tüp içerisinde, ister özel kutuda, isterseniz de oldukça şık bir ahşap çerçeve içerisinde sipariş verebilirsiniz.

Bunun için tek yapmanız gereken http://bit.ly/dogumgunu1 adresini ziyaret ederek istediğiniz tarihi belirtmeniz!

Bir bumads advertorial içeriğidir.

Babama ve Tüm Denizcilere Murathan Mungan'dan

                                    

 

ESKİ FENERLER ESKİ GEMİLER

Uzun yanlışlarla battı gemiler
Geçtikleri her yerde
İçindekiler

Toy rüzgarlarda
Yelken açan düşlerimiz
Uğradığımız adalarda dağıldı
Geçtiğimiz gemilerde kaldı çarpılmış yüreklerimiz        
Boşlukta el sallayan biri var hala
Bizim varamadığımız uzaklıklara

Ne kulaklarımızda siren sesleri
Ne kadırga serenlerinin
Yol açtığı birkaç tuzlu resim
İçimiz bir ada kuraklığı
Sualtı batıklarıyız gündemin

En fazla neyi bilebiliriz şimdi
Bulmacalarda geçen gemici deyimlerinden başka
Hangi rakıya vursak kendimizi
Dalgaların kat yeri
Mazisinden yeni bir insan çekip çıkaramayanlar için
Eksilerek kazanılan deneyim

Örgütlü rastlantılarda her şey sessizliğe güvendi
Oysa eski fenerler eski gemiler içindi
Paslandı ay ışığında gümüş eyerli tekneler
Uykuları çevik tutan deniz rüzgarları dağıldı
Şimdi her şeyi çıplak görmenin acı veren aydınlığı
Umudun yeni ve altın anlamı.

Murathan Mungan

PARİS'TE GECE YARISI

Sinema sezonunu Paris'te Gece Yarısı filmi ile açtım bugün. Woody Allen filmlerini çok sevmediğim için (nedense bana her zaman sevimsiz gelmişlerdir) biraz önyargılı girdim salona. Tatillerini geçirmek için Paris'e gelen Amerikalı ailenin ve bir yazar olan Gil'le nişanlı olan kızlarının hikayesini anlatılıyor filmde.

Film bana göre konudan çok görsel bir şölen sunuyor izleyenlerine. Muhteşem Paris görüntüleri eşliğinde Gil'in hayallerine kapılıp gidiyorsunuz. Nişanlısı ve arkadaşları ile dansa gitmek istemeyen Gil gece otele yürüyerek dönmek isteyince kendini 1920'lerin Paris'inde buluveriyor bir anda. O andan sonra kendini Ernest Hemingway, Scott Fitzgerald, Picasso, Dali, Gerthrude Stein ile sohbet ederken bulmakla kalmıyor daha da ileri giderek yazmakta olduğu kitabı okuyup kendine düşüncelerini söylemelerini istiyor. Film bundan sonra 19yy Paris'i ve günümüzün Paris'i arasında gitgellerle devam ediyor.

Gil ile Hemingway arasındaki şu replik çok hoşuma gitti. Bir yazara asla kendi kitabın hakkında fikrini sorma diyor Hemingway. Ben her şekilde senin kitabından nefret ederim. Eğer kötü yazdıysan kötü olduğu için ama eğer iyi yazdıysan böyle bir şeyi ben niye düşünemedim diye:)

Ayrıca filmde belirgin olarak Amerikan ve Fransız kültürü arasındaki fark vurgulanıyor. Bir Woody Allen filmi olmasına rağmen Fransızların entellektüelliği Amerikan geyiğine karşı gibi bir durum yaratılmış.

Güzel bir film izlemek ve hoşça vakit geçirmek isterseniz kaçırmamanızı tavsiye ederim. Ufak bir not Paris'te Bir Gece Yarısı'ndan sonra bir kadeh kırmızı şarapta fena gitmiyor doğrusu. İkisinide denemekte fayda var.

Tüm günlerinizin güzel bir film gibi geçmesi dileği ile...

Susanna Tamaro doğaya sığındı

30 Eylül 2011

Türkiye'de “Yüreğinin Götürdüğü Yere Git” isimli romanıyla kısa sürede geniş bir okur kitlesine sahip olan İtalyan yazar Susanna Tamaro “hurriyet.com.tr”nin sorularını yanıtladı. İtalya'daki kır evinde huzuru bulan Tamaro, günümüzün edebiyatına da, teknoloji çılgınlığına da mesafeli duruyor.

 Yeni “e- hayatlar” hakkında ne düşünüyorsunuz? Sanal bir dünyada duyarlı ve duygusal kalmak mümkün mü?

Böyle bir dünyada insani duyguları koruyabilmek sanırım oldukça zor. Belki sadece bunun dışında olanlar, sanallaşan ve gittikçe soyut bir hal alan bu yeni hayat tarzının sınırlarını ve tehlikelerini açıkça görebilir. Ben, köyde yaşadığım için teknolojiyle pek fazla bir ilişkim yok. Doğam gereği insanlarla birlikte yemeyi, onlara dokunmayı, konuşmayı severim, ama teknolojinin ilişki kurmak için önemini yadsımıyorum. Ancak bu da bir ılımlılık çerçevesinde yaşanmalı, çünkü sadece "online" kalan ilişkiler sonunda gerçek dışı olmaya mahkumlar.

Böyle bir dünyada yazmak zor olmuyor mu?

Elbette zor oluyor. Bunun özellikle iki nedeni var. Birincisi, yazmak son derece yoğunlaşmak isteyen bir işken günümüz dünyası bu konsantrasyona izin vermiyor. Öte yandan, yazmak -en azından benim anladığım şekliyle- insanın karanlık yönünü deşmek anlamına gelir ki, çağımız bu derinliği hiç sevmiyor. Günümüzde, insanın bilimsel denetime ve yönteme gelmeyen böyle gizemli bir yanı olduğu kabul edilmek istenmiyor.

Kitabın geleceğini nasıl görüyorsunuz? Örneğin, Umberto Eco e-kitabın gerçek kitabı asla yenemeyeceği görüşünde. Ona katılıyor musunuz?

Umberto Eco’nun görüşüne tamamıyla katılıyorum. Kitap, yeri doldurulmayacak bir nesnedir. E-kitap çok rahattır. Ben de yolculuğa çıktığımda kilolarca kitap taşımak yerine yanıma bunlardan bir tane alıyorum, ama gerçek bir kitapla e-kitap okumak arasında fark var. Bazen bana imzalatmak için getirdikleri bir kitaba bakıyorum da, sanki binlerce meydan muharebesi yaşamış gibi görünüyor. Kahve lekeleri, domates sosu lekeleri, altı çizili satırlar, kenara alınmış notlar... İşte bu kitaplara bayılıyorum, çünkü okurun hayatını paylaşmış oldukları belli. Oysa elektronik kitap böyle bir şeyi asla yaşayamayacaktır.

Haber detayları için linki tıklayabilirsiniz...

http://bit.ly/rb0Dkq

İSKOÇYA SOKAĞI 44 NUMARA

Veee bitti. Okudum ve diğerleri gibi kütüphanedeki yerini aldı.

Alexander McCall Smith şöyle diyor kitabın önsözünde 'İskoçya Sokağı 44 Numara'da yapmağa çalıştığım şey Edinburgh'daki hayatla ilgili bir şeyler söylemeye çalışmaktı. Okurlar bu olağanüstü şehirle ilgili son derece tanıdık gelen ama öte yandan gamsız bir kurgu olan hikayelerle karşılacaklar.'

Evet kitap tam da yazdığı gibi. Bazı kitaplarda olduğu gibi şehirle ilgi çok fazla bilgi vermesede o şehirde yaşayan insanların hayatına karıştırmış okuru. Sıradan günlük bir yaşam, abartısız her gün çevrenizde görebileceğiniz insanlar romanın kahramanları. Nefes nefese bir maceranın peşinde koşturmadan, abartısız yazılmış birbirine bağlı okurken sıkmayan öykülerden oluşmuş bir roman. Belki şehirden biraz daha detaylı bahsetseydi daha güzel olurdu diye düşündüm kitabın sayfalarında gezinirken.

İşte dikkatimi çeken bir kaç satır:

"Buradaki herşey cazibesine kapıldığımız insanların eşyalarına atfettiğimiz o garip ayrıcalıklı değere sahiptirler. o kişilere ait olan eşyalar, yalnızca onların oldukları için içlerinde güç biriktiriler. Tılsımlıdırlar. Hatırlatırlar."

"Hayatta hiçbir şey, hemde hiçbir şey, itiraf edildikten veya bir başkasıyla paylaşıldıktan sonra eskisi kadar vahim görünmez."

Okumayı sevenlere tavsiye edilir:)