Veya Muhteşem Van Gogh diye mi başlık atsaydım acaba? İkisi arasında seçim yapmakta zorlandım Van Gogh Alive yazdım.
Evet, bugün Karaköy Antrepo 3'te 10 Şubat'ta başlayan Van Gogh Alive sergisine gittim.
Ünlü Hollandalı ressam Van Gogh'un hayatının son 10 yılında yaptığı eserlerin modern teknolojiyle birleştirilerek 40 projektörün sayesinde müzik eşliğinde perdeye dev boyutlarda yansıtılmasıyla ortaya olağanüstü bir görsel şölen çıkmış.
Duvarlarda, tavanda ve zeminde kısacası her yerde seyredebiliyorsunuz tabloları.Salona girdiğiniz andan itibaren sizi sarıp sarmalıyorlar. Oturduğunuz yerden önünüzden sinema şeridi gibi geçiyorlar. Bir anda uçuşan kuşlar sarıyor etrafınızı, bir saniye sonra Van Gogh'un odasında buluyorsunuz kendinizi, akordeon eşliğinde değirmenler dönüyor ve bir tren geçiyor önünüzden dumanını tüttüre tüttüre.
Van Gogh'un kimi zaman çoşkulu kimi zaman depresif iç dünyasında yaklaşık yarım saat 45 dakika süren sıradışı bir gezintiye çıkıyor, içinde yaşıyorsunuz. Bir şeyi kaçırdım diye bir kuşkunuz olmasın çünkü başlangıç ve bitiş diye bir şey yok, gösteri kesintisiz dönüşümlü devam ediyor.
Gazetelerde okuduğuma göre sergiyi hafta sonu 6000 kişi ziyaret etmiş ve önünde kuyruklar oluşmuş. Değer mi değer. Hem de sonuna kadar ama bu kadar kalabalıkta zevki çıkmaz. Çünkü ayakta değil oturularak seyredilecek bir sergi ayrıca önünüzden birileri geçtiğinde büyü bozuluyor. Gideceklere tavsiyem hafta içi sabah saatlerinde gitmeleri. Kesinlikle kalabalıkta ziyaret edilecek bir sergi değil.
15 Mayıs'a kadar pazartesileri hariç hergün açık. Ben herhalde bir kaç kez daha giderim bitene kadar:)
Bu arada girişte Van Gogh'un tabloları ve hayatı hakkında bilgi verilmiş. İnsanın içini acıtan bir hayatı var. Oradan oraya sürüklenmiş bir yaşam.
Vincent Van Gogh 1853 yılında Hollanda'da doğmuş bir rahibin oğlu. Bir süre sanat galerisinde ve kitapevinde çalıştıktan sonra babası gibi rahip olmaya karar veriyor ve akrabalarının yardımıyla ilahiyat okuluna hazırlanması için Amsterdam'a gidiyor. Onbeş ay çalışmasına rağmen başarılı olamıyor. Brüksel'de bir rahip okuluna kabul ediliyor fakat burada da maden işçilerinin sefaletinden etkilenerek varlığını onlara harcıyor. İşçilerin bu durumu tanrıya olan inancını kaybetmesine neden oluyor ve bunun sonucu olarak Fransa'nın kuzeyini yaya olarak dolaşarak resim yapmaya başlıyor.
Bu sırada daha önce çalıştığı sanat galerisinde onun yerini alan ağabeyi Theo'ya mektuplar yazmaya başlıyor ki gösteride bu mektuplardan da örnekler sunuluyor. Theo kardeşinin resimdeki kabiliyetinin farkına varıyor ve ona yardımcı olmaya karar veriyor. Van Gogh aldığı yardımlarla desen çalışmak için Brüksel'e gidiyor fakat kısa bir süre sonra Etten'deki rahip evine geri dönüyor. Bu arada dul kuzenine aşık oluyor. Kadının Lahey'e yerleşmesi üzerine peşini bırakmıyor ve kendini engellenmeye kalkışanlara elini yakacağını söylüyor. Bir süre sonra bir fahişeyle tanışıp birlikte yaşamaya başlıyorlar. Fakat Theo'nun bu durumu öğrenmesiyle
kadından ayrılıp Drenthe bölgesine gidiyor. Babasının ölümünden sonra gittiği Nuenen'de ilk büyük tablosu 'Patates yiyenleri' yapıyor.
Başlangıçta karanlık olan resmi Theo'nun resimlerini satmasıyla aydınlanıyor. Theo sayesinde Paul Gaugin'le tanışıyor ama anlaşamıyor. Gaugin'le bir kavgasının sonunda kendi kulak memesini kesiyor ve yaptığı 23 portresinden birinde bunu resmediyor.
Bir süre akıl hastanesinde kalıyor. Bu süreç içinde 250'e yakın portre ve manzara resmi yapıyor.
Kesik kulak, Arles'teki İngiliz köprüsü, Zeytinlik adlı eserlerini burada yapıyor. Yalnız resim yapmakla kalmıyor boya için kullandığı zehirleri maddeleri de yiyiyor. Bunlar da hastalığının artmasına neden oluyor.
Depresif, gelgitlerle dolu hayatı temmuz 1890'da kaldığı otel odasında intiharı ile sona eriyor. Cenaze sırasında kardeşi Theo'nun bir takım tablolarını cenazeye katılanlara dağıtmasıyla ölümünden sonra daha da ünleniyor.
Sarı renge olan düşkünlüğünü, bütün bunalımlarını, tanrı ve ışık özlemini tüm tablolarına yansıtarak ve mutsuzluğum sonsuza kadar sürer diyerek bu dünyadan göçüp gidiyor. Ve Vincent Van Gogh'un hikayeside burada bitiyor.
Son bir not;
Teşekkürler Abdi İbrahim ve Van Gogh Alive'da emeği geçen herkes:)
