BİR HİKAYEM VAR

'Bir Hikayem Var' diyerek başladık blogumuza. Hepimizin ve herşeyin bir hikayesi var yaşadığımız şu dünyada. Ufacık bir çakıl taşından, ulu çınar ağacına, minicik bir bebekten, yaşlı tonton ihtiyarlara, sevimli bir köpek yavrusundan, denizyıldızına kadar. Bu hikayeler yaşamdan çıkıyor, bizlerin yaşamından. Okuduklarımızı, gördüklerimizi, duyduklarımızı, yaşadıklarımızı kısacası hikayelerimizi paylaşmak dileğiyle...

Güzel kalan yaralar vardır çünkü,
Limon kokulu yağmurlu kadınlar vardır..
Hiç unutmayan kadınlar vardır,
Limon kokulu..
Herşeye rağmen yağmur kalan kadınlar vardır..

Lale Müldür

KİTAP EVİ

Bu yaz okuma listemin en başına almıştım Enis Batur’un Kitap Evi’ni. Dragos’ta miras olarak bırakılan koskoca bir kütüphane ve envai çeşit kitap, adını sır gibi sakladığı vefat eden müvekkilinin isteği doğrultusunda onu yeni sahibine ulaştırmaya çalışan ketum avukat Rıza Bey ve neler olduğu anlamaya çalışan yazarımız… Sayfalar ilerledikçe benim okuma ritüelimi alt üst ettiler.

Genelde çok sevdiğim kitaplar çabuk bitmesin isterim. Uzattıkça uzatırım, elimde süründürdükçe süründürürüm, bitmez tükenmez çaresiz bir aşk yaşarım sonu gelmesin isteği ile. Herkesin ayrı bir okuma şekli vardır. Benim ki de böyledir işte.

Evde, gemide, uçakta, sahilde, gecenin sessizliğinde ya da şu anda olduğu gibi esen rüzgârın yaprakları birbirine kavuştururken çıkarttığı sese baykuşun geceyi bölen çığlığının karıştığı, uzaktan gelen dalgaların onlara eşlik ettiği yıldızlı gökyüzünün altında başka dünyalara, başkalarının hayatlarının içine sızmaktır benim için kitaplar ve okumak.

“Okumanın ayrılmak, içeriye çekilmek olduğunu söylememiş miydim, ılıman, korunaklı bir diyardasınızdır; karanlık, sert, ürkütücü bir yazının harfleri gözünüzden önünden akıyor olsa bile. Ondandır, ışığınızı söndürüp başınızı yastığa koyduğunuzda, sizi kuşatan gerçek dünyanın yerini daha gerçek bir dünyanın alacağını bilirsiniz. Böyle okumamışsanız hiç, siz henüz yaşamamışsınız demektir.”

Diye anlatıyor okumayı Enis Batur satırlarında. Evren bir kenarda durdu sayfalar ilerledikçe ve 132 sayfa bir çırpıda bitti. Hele ki “kitap mecnunu evrensel bir ademdir..” cümlesi ile başlayan bölümü okuyunca tamam dedim ben ve benim gibileri ne güzel anlatmış.

“Dilini hiç tanımadıkları, alfabelerini sökemedikleri ülkelere gittiklerinde bile kitabevlerine girmeden, vitrinlerini uzun uzun incelemeden yapamazlar örneğin. Gece yürüyüşlerine çıktıklarında ışığı yanan bir pencerede, duvarı kaplamış bir kütüphane görür görmez durur, bakar, sonra da imgelemlerinin bir kenarında içeride yaşayanın yüzünü olsun tanımadıkları birinin hikâyesini kurmaya koyulurlar. Pencere zemin kattaysa, düpedüz mütecaviz kesilir, sırtlarından kitapları teşhis etme alışkanlığının sağladığı beceriyle kütüphanenin gen haritasını çıkartmaya çalışırlar.”

Buyrun işte ben J Ben kendimi buldum Kitap Evi’nin satırları arasında daha ne olsun . Şaka bir yana kitapseverlerin kesinlikle okuması gereken bir kitap bu ufacık tefecik, kısacık içi dolu kitapçık. Dragos’ta ağaçlar içinde bir köşkteki binlerce kitabın barındığı, bahçesinde ufacık bir çalışma kulübesi olan ve benim hayallerimi süsleyen bir kütüphaneyi anlatan, okuyucusunu sıkmadan su gibi akıp giden Kitap Evi’nde okumayı sevenlerin çok şeyler bulacağına eminim.

Acaba diyorum, bir gün avukat Rıza Bey beni de arar mı? J

KİTAP EVİ ENİS BATUR SEL YAYINLARI

KİTAPLARIMLA, ROMANLARIMLA ALDIM BAŞIMI GİDİYORUM...

Hani bir şarkı vardır; günahlarımla sevaplarımla aldım başımı gidiyorum der. Bende öyleyim bugünlerde. Tatil biraz geç olsa da başlıyor artık. Ve devam ediyor şarkı...Çek git diyor şeytan git sessiz sedasız. Bizim gitmelerimiz asla sessiz sedasız olamıyor. Evin içinde bir kaos. Herkes valizinin başında şunu da alalım bunu da alalım. Sanırsınız iki yıl okul tatiline gidiliyor ıssız bir adaya :) Sonunda arabanın bagajı zar zor kapatılır ve yolculuk başlar. İstikamet her yıl ki sığınağımız. Şehirden uzak, cep telefonlarının adamına göre muamele yaptığı, istediğine ulaştırdığı istemediğine ulaştırmadığı, internetin zar zor çektiği, denizin genelde deli dalgalarla havalara çıktığı, rüzgarın durmadığı, yıldızların en parlak ışıklarını tüm gece üstümüzden hiç eksik etmediği İstanbul'dan hepi topu altı saat uzaklıktaki inziva köşemize giderken yanımda her zaman ki gibi bir yaz klasiği olarak "bu yaz okunacak kitaplarım" da olur.

Kitapların yazı kışı olmaz ama bu yaz için kendime bana göre oldukça hafif, eğlenceli biraz uçucu kitaplar seçtim. Bu ne demek mi? Bu kafa dağıtacağım tam da okumak istediğim gibi çok fazla edebi olmayan, okurken akıp gidecek giderken beni de yanında sürükleyip götürecek kitaplar. Son okuduğum, fırsat bulursam burada paylaşacağım roman gibi olmayan; mesela tuğla gibi olmayan, konuyu uzattıkça uzatıp kitaba boşuna sayfa ekleyip okuyucuyu "yeter artık sadete gel de sonunu getir" dedirtmeyecek türden kitaplar bu seferkiler.

İlk romanım, şimdiden okumaya başladığım Enis Batur'un Kitap Evi. Ne tesadüftür ki kitap raflarda yerini aldığı günlerde roman kahramanın yaşadığı olaya benzer bir olay yaşadım. Kuzenimin kayın pederi ardında çok büyük bir kütüphane bırakarak (tabii ki çocuklarına) vefat etti. Kuzenim de kütüphanesinin tüm fotoğraflarını tam senlik diyerek benimle paylaştı. Hayatımda gördüğüm en güzel kişisel kütüphane idi. Sayısını belirtmek istemediğim oldukça fazla envai çeşit kitap, ufak not kağıtlarına yazılmış ve kütüphanenin bir çok yerine iliştirilmiş kitaplardan alıntılar, eski fotoğraflar, tablolar vs. Bir İstanbul beyefendisinin gizli mabedi diye yazdım bende gönderdiklerinin altına...Değerli anısına saygıyla...

Kitap Evi, kendi deyimi ile 'soyu tükenmiş avukat Rıza Bey'in' kahramanımızı arayıp tanımadığı merhumun kendine Dragos'ta Kitap Evi olarak adlandırdığı bir kütüphaneyi bıraktığını söylemesi ile başlıyor. Kütüphane deyip geçmemek lazım. Bir buçuk dönümlük korunun ortasında içinde sadece kitaplar bulunan bir bina üstelik vergi, bakım ve bekçi dahil tüm masrafları da merhumun kalan gelirinden ödenecek şekilde miras bırakılıyor. Kimin tarafından bırakıldığı vasiyeti üzerine açıklanamayan Kitap Evi'ne ilk önce temkinli yaklaşan kahramanımız avukatın ısrarı üzerine gidip görünce....Ben buraya kadar yazıyorum. Ve arka kapak yazısından ufak bir alıntı yaparak bırakıyorum;

"Neredeyse bütün düşüncelerimin, duyularımı harekete geçiren kıvılcımların kaynağında, kökünde kuyusunda yeraldı kitaplar. Korktumsa, en çok onlardandır; şüpheler içinde kendi kendimi ve başkalarını kemirdiysem, onlardan."

Ve usulca kaçırmayın diyorum kitapseverlere...Okunmaya değer "Kitap Evi"

Diğer kitabım ise "Kitaplar Aşkına". Yine bir kütüphane öyküsü ama bu kez bana hiçte yabancı gelmeyen bir öykü. Kapanıp, yıkılmak üzere olan küçük kasabalarının kütüphanesini kurtarmaya çalışan bir avuç insanın hikayesini anlatıyor.

"Her yerde mutluluğu aradım ama onu sadece küçük bir kitabı okuduğum, küçük bir köşede buldum." diyen Thomas Kempis'in bir cümlesi ile başlıyor ve bir sonra ki sayfa da Kitaplar Dozerlere Karşı başlığı ile öyküsünü anlatmaya başlıyor.

Sonraki kitabım ise "Tanrılara Adanmış Bedenler" beni tekrar Elly Griffiths ve adli arkeolog kahramanı Ruth Galloway ile buluşturuyor. Bu kez bir yetimhanenin yıkılması sonucunda Roma dönemine ait bir kazı alanında bulunan çocuk kemikleriyle seri cinayetlerin izini sürüyor Galloway.

Son kitabım ise Mönüde Aşk Var. Aurelie bizi yaşadığı Paris'in arka sokaklarındaki restoranına sürüklüyor hikayesinde. Sakin ve sıradan sayılabilecek hayatı önce babasının ani kaybı ile peşinden de erkek arkadaşı tarafından terk edilmesi ile tersine dönüyor. Ve bu mutsuz günlerinde bir kitapçıda keşfettiği bir kitap macerasının ilk adımı oluyor.

İşte bu yaz ki kitaplarım. Dragos'taki kitap evinden, Amerika'daki küçük bir kasabanın kütüphanesine gideceğim önce sonra kazı alanlarında dolanacağım biraz,en sonunda da Paris sokaklarında alacağım soluğu...Karşımda deli deniz, başımın üstünde pırıl pırıl yıldızlar eşliğinde...

Kitaplarımla, romanlarımla aldım başımı gidiyorum...

Ben kaçtım...