cam şekerli sevgiler saklardı ninelerimiz
hangi kuytularda sakladıklarını bilmediğimiz
kudururduk onları aşırmaya
en namuslumuz bile yarışırdı
en yavuz hırsız olmaya

-oMeraKlis-

EYVAH EYVAH 3

Uzun süredir vakitsizlikten sinemaya gidememiştim. Görmek istediğim bir çok filmi kaçırdım. Olmadı işlerin arasında araya sıkıştıramadım film keyfini. Koşturmacanın arasına da nefes nefese bir seansa girmek istemedim doğrusu. Sinemaya gideceksem geniş bir zaman lazım bana. Önce film seyredeceğim sonra biraz gezeceğim belki ufak tefek bir şeyler atıştırıp belki de film üstüne bir keyif kahvesi içeceğim. O gün bana ait olacak yani öncesi sonrası başka iş olmayacak ve sonuna kadar günün zevkini çıkarmam lazım. Uzun süredir böyle bir gün denk gelmedi sonunda cumartesi günü fırsat kapımı çaldı ve soluğu Eyvah Eyvah 3 de aldım. Neredeyse 3. haftasında...

Eyvah Eyvah 2'nin sonunda Hüseyin Badem hem babasına hem de hayatının aşkı Müjgan'a kavuşmuş düğün sahnesi ile film bitmişti. 

Eyvah Eyvah 3'de kaldığı yerden devam ediyor ve aileye Bayram Badem'in katılması ile başlıyor. Hüseyin Badem ailesini geçindirmek için bölgedeki bir pavyonda çalgıcılık yapmakta Müjgan'da belli etmemeye çalışsa da bu durumdan pek hoşlanmamaktadır. Bebeğin gelmesi ile maddi açıdan dara düşen Hüseyin bir gece pavyonda meydana gelen bir olay sonunda işinden de olunca kayınpederinin ısrarı ve desteği ile belediyeye zabıta olarak girer ama bu işi de ağzına burnuna bulaştırır. Belediyedeki işinden olur ama bir anda kendini büyük bir festival organizasyonu içinde bulur.

Bu arada Firuzan ününe ün katmış İspanyolla evlilik yolunda yürümeye başlamıştır ama ortaya bir engel çıkmış bu da Firuzan'ın tüm moralini alt üst etmiştir. İspanyol evlidir ve karısından boşanmak üzeredir. Bu olay üzerine Firuzan soluğu Badem ailesinin yanında alır. Hüseyin ve Müjgan her zaman olduğu gibi kapılarını açar. Firuzan'ın peşinden İspanyol ve ayrılmak üzere olan karısı da Geyikli'ye gelir ve olaylar başlar. Firuzan ve Hüseyin yine bir maceranın içine atılırlar.  

İlk iki filmden tanıdığımız oyunculara bu kez İspanyol'un karısı rolü ile Serra Yılmaz katılmış. Ferzan Özpetek filmlerinde ve televizyonlarda yaptığı programlarda görmeye  alıştığım ve çok sevdiğim Serra Yılmaz bu filmde biraz harcanmış gibi geldi bana. Tam oturmamış havada kalmış bir şeyler vardı. Öylesine perdenin arasından filme girmiş gibi :) 

Esprileri ile, müzikleri ile yine çok güzeldi Eyvah Eyvah...Defalarca seyretsem bıkmam dediğim filmlerden...Küfürsüz komedinin en güzel örneği. Eh artık Eyvah Eyvah 4'ü bekliyorum. Fazla bekletme seyircilerini Ata Demirer :) Bence şimdiden kolları sıva yeni senaryo için.

FERZAN ÖZPETEK SÖYLEŞİSİNDE İSTANBUL KIRMIZISI VE ROMA

Biliyorsunuz yönetmen Ferzan Özpetek bir roman yazdı. İstanbul Kırmızısı. Annesinin yaş aldıkça gri ve siyah renkleri bir kenara bırakarak kırmızıya yönelmesinden ilham alarak İstanbul Kırmızısı koymuş kitabının adını. İtalyanca basılan eser sonradan dilimize çevrildi ve çok başarılı bir roman olduğu söyleniyor. Kitabı henüz almadım ama bu kadar güzel senaryolar yazıp filmler ortaya çıkaran bir sanatçının da güzel bir kitap yazabileceğini düşünüyorum doğrusu. Okuma listeme aldım ama önce elimdekilerin bitmesi gerekiyor. 

Her cuma takip ettiğim Radikal Kitap'ın 07 Şubat 2014 tarihli basımında Bedia Ceylan Güzelce'nin Ferzan Öztepek'le yaptığı röportajı okudum. Kitap yazma fikrinin nereden çıktığını, romanından, kendi hayatından detaylar veriyor söyleşisinde. Seyretmekten her zaman zevk aldığım Özpetek'in bu söyleşisi de zevkle okudum. Darısı kitabının başına.

Röportajda kentsel dönüşüm ile ilgili bir soru ve Özpetek'in cevabı ilgimi çekti. Tabii ki Roma'da yaşayan ve Özpetek gibi bir sanatçıdan tam da duymak istediğim bir cevaptı. 

"Kentsel dönüşüm ile birlikte İstanbul'un bir çok noktasında evler yıkılıyor, yeniden inşa ediliyor. Siz İstanbul'a her geldiğinizde değişimi karşısında nasıl hissediyorsunuz?"

"Hiç iyi hissetmiyorum. Bir de ben Roma'ya alışkınım ve Roma'da taş kımıldamaz. Otuz yıldır orada oturuyorum ve hiçbir şey değişmedi yaşadığım yerde. Hatta biraz ileride boş arsaya yeni bir bina yapıldığında bir sürü insan gidip onu izlediler, şaşırdılar. Ama onların da yaptığı çok büyük hatalar var, bilhassa güneyde çok güzel yerleri bozmuşlar. Ama şehrin merkezinde tarihi dokuya zarar veremezsiniz."

İşte bu kısmı okuduktan sonra aynı biz dedim. Yıllarca Doğu Roma'ya başkent olmuş daha sonra Osmanlı İmparatorlu'ğuna başkentlik yapmış, dünyanın gözünün üstünde olan İstanbul'da ise taş taş üstünde kalmadı. 

Hani dedim, belki dedim Ferzan Özpetek bu kitabından ve söyleşisinden sonra İstanbul'a yapılan bu zulümle ilgili bir film çeker de biz de seyreder miyiz acaba? Tabii çekecek bir şeyler bulabilirse İstanbul enkazının içinden...

Ferzan Özpetek'in bu güzel röportajını okumak isteyenler için Radikal Kitap 673 sayısı...

http://kitap.radikal.com.tr/Makale/oyun-gibi-roman-yazdim-391308

YENİ CİCİLERİM :)

Cees Nooteboom'un Bütün Ruhlar Günü'nünü oldukça uzun bir süre elimde süründürdükten sonra son sayfanın son satırları da okuduktan sonra soluğu kitapçıda aldım. 

Daha kitap bitmeden gözüme kestirdiğim kitaplar vardı ama elindekini bitirmeden almayacaksın dedim kendime. Çünkü alırsam ister istemez gözüm yeni aldıklarıma da kayıyor ve daha biri bitmeden diğeri başlıyor derken ortaya karışık bir durum çıkıyor. Bir kitabın kahramanı diğerlerine karışıyor romantik genç diğer kitaptaki azılı katile dönüşüyor :) Tamam abarttım belki bu kadar olmasa da o kitaptan diğerine merakımı gidereyim derken ortalık karışıyor bazen okumanın zevki kaçıyor. İşte o yüzden biri bitmeden başka almadım zaten artık kütüphanem isyan halinde...Daha ne kadar kitap sıkıştıracaksın bana diye umutsuz gözlerle bana bakıyor ama her defasında yenileri ekleniyor. 

İlk kitabım okumaktan her zaman zevk aldığım Carlos Ruiz Zafon'dan Cennet Mahkumu. Rüzgarın Gölgesi'nin yazarı bu kez 1957 yılı Barcelona'sını anlatıyor. Cennet Mahkumu" Unutulmuş Kitaplar Mezarlığı'nın edebiyat evreninde yer alan Rüzgarın Gölgesi ve Meleğin Oyunu adlı romanların üçüncüsüdür." diyerek başlıyor. Birbirinden bağımsız kitaplar karakterlerle ve ana temayla birbirlerine bağlanıp konu olarak bağlantılar yaratıyorlar. Bakalım bu kitabı da diğerleri kadar sevecek miyim? 

Diğer kitabım yine daha önce okuduğum bir yazarın kitabı. İnci Gibi Dişler'in yazarı Zadie Smith'den "NW Londra". Bu kitabında Smith  dört ayrı kişinin gözünden metropol hayatını anlatıyor. İşin içinde Londra olunca arkamı dönüp gidemedim onuda okuma listeme ekledim. 

Üçüncü kitabımda arkeolog Ruth Galloway'ın maceraları var. "Bataklığın Kayıp Tanrıları" Ruth kendi halinde yaşamını süren bir arkeologdur. Dedektif Nelson'un kapısını çalması ile kendini kayıp çocuk davalarının içinde bulur ve bu olayların antik dönemlere ait bazı inanışlarla gizemli bir bağı olduğunu da keşfeder. İlginç bir konuya benziyor. Elly Griffiths tarafından yazılmış kitap Martı yayınlarından çıkmış. 

Ve son kitabım Suat Derviş'ten..."Suat Derviş... Bir Türk Gotiği" olarak başlıyor sunuş yazısı. Yazarın dört romanını bir arada sunmuş İthaki Yayınları okuyucularına. Kara Kitap, Ne Bir Ses Ne Bir Nefes, Buhran Gecesi Ve Fatma'nın Günahı...Hayaletler, fırtınalı geceler, eski evler ve doğa üstü güçler...Umarım beklediğim gibi çıkar Kara Kitap.

İşte yeni cicilerim. Hangisinden başlayacağıma daha karar veremedim ama Bataklığın Kayıp Tanrıları önce ben diye fısıldıyor galiba...

BUGÜN...

Bugün yaşayacağım her şeyi ben seçeceğim;
Ya kızacağım yağmura etrafı ıslatıyor diye,
Ya da seveceğim onu çiçeklerimi suladığı için...
Ya sıkılacağım param yok diye,
Ya da harcamalarımı planlayıp, müsriflikten uzak kalmaya çalışacağım...
Ya sızlanacağım bozulan sağlığıma,
Ya da hayatta olmayı kutlayacağım...
Ya içli içli sitem edeceğim anne babama, beni büyütürken veremedikleri şeyler yüzünden,
Ya da onları yürekten seveceğim beni dünyaya getirdikleri için...
Ya sıkıntı basacak dikenli güllere katlanmak zorundayım diye,
Ya da dikenlerin gülleri var diyerek umut dolacağım...
Ya kaybettiğim dostlar için yas tutacağım,
Ya da yeni insanlarla yeni dostluklar peşinde koşacağım...
Ya işe gitmek zorunda olduğum için mızırdanacağım,
Ya da gidecek bir işim olduğu için sevinç dolacağım...
Ya ev işleri yapmak eziyet olacak bana,
Ya da işlerini yaptığım o evde aklımı, ruhumu ve bedenimi barındırabildiğim için minnettar olacağım...
Belki yeni şeyler öğrenmek istemeyecek canım,
Ya kızgın olacağım - öğrenmek gereken ne çok şey var - diye,
Ya da ufak tefek de olsa faydalı ne varsa öğrenmeye çalışacağım...

L.Rosten