ÇOCUK ÖLÜMLERİ Mİ DEDİNİZ ?

Bugün karşılaştığım basit ama çok şey anlatan olay son zamanlarda çocukların başına gelenlerin sadece ve sadece ailelerin ilgisizliğinden kaynaklandığının en güzel örneği idi. 

Akşam üstü okuldan eve servisle dönen kızımı almak için bahçeye inerken asansör kapısında aynı binada oturduğumuz ama tanımadığım bir hanımla karşılaştım. Ben çıktım o bindi. Çıkış kapısına doğru ilerlerken elinde topla 2-2.5 yaşlarında bir çocuk girişte duruyordu ve kadının asansöre bindiğini görünce arkasından anne diye çığlık atarak ağlamaya başladı. Ben de dönüp çocuğa "senin annen mi?" diye sordum. Çocuk kafasını sallayarak "evet" dedi. Bende dur bekle seni almaya gelecektir dedim ve çocuğun yanında beklemeye başladım çünkü girişte sadece ikimiz vardık. Beklemenin nedeni ise çocuğun yalnız olması ve bazen binaya tamire gelen kişilerin bodrum katı kullanması idi. Güvenlikli bir site ama sonuçta yalnız bir çocuk vardı ortada.

Bir süre sonra çocuk biraz sakinleşti o sırada kapıdan bir elinde çocuk arabası bir elinde cep telefonu ile konuşarak içeri bir adam girdi. Çocuk dönüp "baba" diye işaret etti. Bende dönüp annesi çıktı yalnız kaldı ağlıyordu dedim. Adam hiç umursamadan tel ile konuşarak asansöre bindi ve gitti. Neyse ki bu kez çocuğu almayı ihmal etmedi.

Bu kadar vurdum duymazlık bana çok ama çok fazla geldi. Ufacık çocuğunu, tanımadığı beni gördüğü halde asansöre binip giden kadının nasıl bir anne olduğunu ve peşinden gelen babanın da nasıl bir baba olduğu hala düşünüyorum. Acaba diyorum bir kez daha kendileri ile karşılaştığımda yaradana sığınıp çocuğu niye dünyaya getirdikleri sorsam mı kendilerine ?

Boşuna değil son zamanlarda çocuk felaketlerinin ardı arkası kesilmiyor. Küçük ama mide bulandıran bu yaşadığım dakikalar bana nedenini çok güzel anlattı.