'Bir Hikayem Var' diyerek başladık blogumuza. Hepimizin ve herşeyin bir hikayesi var yaşadığımız şu dünyada. Ufacık bir çakıl taşından, ulu çınar ağacına, minicik bir bebekten, yaşlı tonton ihtiyarlara, sevimli bir köpek yavrusundan, denizyıldızına kadar. Bu hikayeler yaşamdan çıkıyor, bizlerin yaşamından. Okuduklarımızı, gördüklerimizi, duyduklarımızı, yaşadıklarımızı kısacası hikayelerimizi paylaşmak dileğiyle...
Madem ateşin var ne duruyorsun karanlıkta
'Ey kara mezarlık Karacaahmet sana gelmiyorum işte...Yorgo'nun Meyhanesine gidiyorum. Daha çok beklersin...'
Işıklar içinde uyu büyük usta...Müşfik Kenter'in anısına...
Bizden kaçırdığınız eserleri geri vermeyin!
Bende basında çıkan haberleri bir kaç kez facebook'ta 'gittikleri ülkelerde kalsınlar, oralardaki müzeler bizim eserlerimize daha çok değer veriyor. Bizde çanak çömlek muamelesi gören arkeolojik eserlerimiz oralarda dünya mirası gözüyle bizden daha iyi korunuyor' diye paylaşmıştım.
Kimi arkadaşlarım bu fikrime katılmış, kimiyse hem arkeoloji eğitimi aldın hemde böyle yazıyorsun diye beni eleştiri yağmuruna tutmuştu. Bende onlara tv programlarına konu olan müzelerin bodrumlarında çürütülen eserlerimizden, geçen yıllarda gazetelerde haber olan, plastik oyuncak kalıbı olarak Atatürk Havalimanından yurt dışına çıkarılan 1.5 tonluk lahitten ve benzeri olaylardan bahsetmiştim. Bilmem anladılar mı ama kim ne derse desin ben yurt dışına çıkarılan eserlerin Türkiye'ye getirilmesini istemeyenlerdenim. Evet bizim topraklarımızdan çıkan paha biçilmez eserlerimize yabancılar bizden çok daha fazla sahip çıkıyor ve en önemlisi dünya mirası gözüyle koruyorlar.
Melis Alphan'da bu günkü Hürriyet'teki köşesinde bu konuyu kaleme almıştı. Yurtdışına kaçırılan eserlerimizle, arkeolojiyle ilgilenenlere...Bizden kaçırdığınız eserleri geri vermeyin...
Haberi okumak için linki tıklayınız...
LÖSEV Gönüllüsü Olmak Bir Ayrıcalıktır...
Büyük LÖSEV Ailesi, lösemili&kanserli çocuk ve ailelerin bu zorlu mücadelede yalnız olmadıklarını göstermek için sevgi ve azimle çalışan bir vakıftır. LÖSEV kurulduğu 1998 yılından bugüne dek faaliyetlerini duyarlı kişi ve kuruluşların destekleri ve binlerce GÖNÜLLÜSÜ’nün katkılarıyla gerçekleştirmiş; Türk halkının konu hakkında daha bilinçli ve duyarlı olmasıyla beraber tedavide %91'lere çıkardığı başarısını %100’e çıkartmayı hedeflemiştir.
LÖSEV'e gönlünü veren gönüllüler LÖSEV’in her etkinliğinde aktif rol almakta, vakıf çalışmalarına aktif katılım göstererek çocukları hayata bağlamaktadırlar.
Yüreğinde paylaşım ve sevgiye yer olan herkesi Lösev gönüllüsü olmaya davet ediyoruz.
Lösev gönüllüsü olabilmek için aşağıdaki formu doldurmanız yeterli: http://bit.ly/losevgonullusu
Lösev’i Facebook’ta takip etmek için: www.facebook.com/losev0660
Lösev’i Twitter’da da @losev1998 hesabından takip edebilir, #LosevHayatVerir hashtag’i ile paylaşımlarınızla destekleyebilirsiniz.
Bir bumads sosyal sorumluluk içeriğidir.
Rüzgar
Var gücüyle kıyıyı döven dalgaların sesi yaprakların sesiyle dans ediyor bu gece. Deli rüzgar bomboş sokaklarda evlerin duvarlarına çarparak dolaşıyor. Rüzgar çanı fazla mesaide. Gecenin tüm olumsuzluklarını evden uzak tutmaya çalışıyor sanki.
Yıldızlar pırıl pırıl parlıyor gökyüzünde. Sakin, sessiz...
Dün gecenin boğucu sıcağı yerini rüzgara bırakmış kaçmış. Uzaklardan bir pencere çarpması geliyor kulağıma. Terk edilmiş evin etrafında yarasalar uçuşuyor. Elektrik direğinin üzerindeki baykuş geceyi bölen bir çığlık atıyor. Ve bir araba geçiyor aheste aheste arkasında toz bulutu bırakarak.
Kopan yapraklar sürükleniyor çimlerin üzerinde, duvarın kenarına sıkışıp kalıyorlar. Karşı tarafta sazlar rüzgarın ritmine ayak uydurmuş salsa yapıyorlar.
Rüzgar tanrılarının gecesi bu gece. Sahneyi Boreas, Poseidon, Zephyrus, Zeus paylaşıyor. Poseidon elindeki asasıyla dalgaları yükseltiyor, Zeus kalkanına vurarak fırtınayı başlatıyor, batı rüzgarı Zephyrus ve kardeşi Boreas Trakya'daki saraylarından çıkarak rüzgarın hızıyla yarışan atlarının üzerinde dört nala gidiyorlar. Ve rüzgar çanı daha da hızlanıyor. Büyülü bir şeyler fısıldıyor geceye.
Sahnenin diğer köşesinde ise ben rüzgarın kollarında uykuya dalıyorum. Çanın tınıları, rüzgarın uğultusu ve dalgaların sesi eşlik ediyor rüyama. Denizin, çoktan uykuya dalmış bir köyün, teker teker ışıkları sönmeye başlayan şehrin, çatıların, kapkara bir ormanın üzerinden uçuyorum...Ve perde kapanıyor yarın gün doğumuna kadar...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)