ÖĞRETMENLER GÜNÜ

                




                 TÜM  ÖĞRETMENLERİMİZİN  ÖĞRETMENLER GÜNÜ KUTLU OLSUN...

KALBİNDE KADIN TAŞIYAN ERKEKLER BİRAHANESİ

Bir anılar ve öyküler yumağı. Nazlı Eray'ın kaleminden dökülmüş hayalle gerçek arasında gidip gelen tamı tamına 63 öykü.

Kitaba adını veren 'Kalbinde kadın taşıyan erkekler birahanesi' de öykülerden biri. Bartın'da sırf erkeklerin doldurduğu tipik bir taşra bir kahvehanesinden içeri bakıyor Eray. Kağıt oynayan, bira içen adamları görüp 'Kalplerinde kadın taşıyan erkeklerdi bunlar, hissetmiştim' diye anlatıyor gördüklerini ve sonra devam ediyor 'Kimbilir neredeydi şimdi bu kadınlar. Belki kimisi geçmişin karanlık, değişik ışıklı tünellerinde bir yerlerde kalmışlardı. Kimisi taptaze, o sabah yatağından çıkarılan kadınlardı...'
'Görünmeyen kadınları düşünerek içki içip oyun oynayan erkekler...' diyerek son veriyor kahvehanedeki erkeklerin dünyasını anlattığı öyküsüne.

Çok sevdiği Marilyn Monroe'sunu 'Marilyn Monroe Karanfil Sokakta' ve Bana Geceyi Anlat' öyküleriyle anmayı unutmamış.

Emekliler Parkında ise, kendi deyimiyle, büyülü dünyasının içine almış okuyucularını.

'Seni Arıyorum Çocukluğum, Anımsadın mı Beni İstanbul, Bu Çocuğu Anımsıyor musun İstanbul, Frej Apartmanı, Madam Anjel' öykülerinde ise Madam Anjel'i, Mösyö Hristosu, Babaannesi, Arap dadısı Pesent ile hem Eray'ın anılarında hemde eski İstanbul'un mahallelerinde, sokaklarında gezintiye çıkıyoruz.

'Babaannemi Düşünüyorum' adlı öyküsünde okuyucularını ahşap köşklerde anlatılan masallara, hallaçlara, eski komşuluklara götürüyor bizleri.

"Eski bir İstanbul hanımefendisi olan babaannem hayatında hiç sinemaya gitmedi, televizyonu görmedi, asansöre, yürüyen merdivene binmedi. Hiç uçağa binmedi. Babaannem kaset dinlemedi. Kentin keşmekeşinin içine girmedi. Eski siyah bir telefon çaldıkça 'Alo' derdi yalnızca. Çini sobaları bildi, eski ahşap köşkü bildi, baharda açan menekşeleri bildi, kırlangıçların gelişini, hallacın sesini bildi. O da kadındı, Öyle yaşadı, sessizce öldü..." diye bitiyor öykü çoğumuzun koynunda yatmak ve öykülerini dinlemek için can attığımız anneannelerimizin  ve babaannelerimizin öyküsünün bittiği gibi.

İstanbul'da, Ankara'da, Bodrum'da, Bartın'da geçen öykülerinden çok beğendim son bir iki cümleyi de paylaşmak istiyorum.

'Arkadaşlar, ne olur bana biraz İstanbul verin. Biraz Galata Kulesi verin. Etrafı, çocukluğumu seyredeyim.'

Bu da benim gibi kışı, karı sevenler için;

'Kar sarhoşu olmuşumdur. Ne güzel şeydir bu kar sarhoşluğu. Dolaşırım yalpalayarak yalnızca benim olan sokaklarda. Bitmeyen sevgilerimin içinde, yitirmediğim çocukluğumda...' 

İçinizdeki çocuğu hiç yitirmemeniz ve yüreğinizdeki sevgilerinizin hiç tükenmemesi dileği ile...


KALBİNDE KADIN TAŞIYAN ERKEKLER BİRAHANESİ   NAZLI ERAY      POSTİGA

Öykü ve büyülü gerçekçiliği sevenlere tavsiye edilir:)                 

 

İşte Evliya Çelebi'nin Nil Haritası

VATİKAN Kütüphanesi arşivinde muhafaza edilen, Evliya Çelebi’nin seyahat notlarına dayanan ve yine onun gözetiminde yapıldığı tarihi belgelerle kesinlik kazanan Nil Haritası, ilk kez Türk gazetecilerin görüntü alması için açıldı.

Yaklaşık 10 yıldan bu yana Vatikan arşivlerinde araştırmalar yapan Türkiye Piskoposlar Konferansı Sözcüsü, Araştırmacı-Yazar Rinaldo Marmara’nın organizasyonuyla, 3 Türk gazeteci Vatikan Kütüphanesi (Biblioteca Apostolica) arşivine girdi. Türkiye’nin Vatikan Büyükelçisi Prof. Dr. Kenan Gürsoy ve Tevere Enstitüsü Başkanı Mustafa Cenap Aydın’ın da katıldığı gezide, DHA muhabiri de vardı. Ancak özel izinlerle girilebilen kütüphanenin Doğu Eserleri Uzmanı Delio Proverbio’nun eşliğinde gerçekleşen gezide, Büyükelçi Gürsoy, 1586 yılında yapılan ve şu an restorasyon gören Yeni Kütüphane’yi (Nuova Biblioteca) gezerken, İznik ve İstanbul Konsilleri’nin de anlatıldığı freskleri inceledi. Haberin devamı için linki tıklayın...

http://bit.ly/rCu0BA

GÜNAYDIN:)

HERKESE MUTLU GÜNLER DİLERİM:)

MAVİ KELEBEKLERİN DRAMI

Bosna-Hersek'te 1992-1995 yılları arasında Müslümanlar topluca katledilip gizli mezarlara gömüldü.
Ama toplu mezarların yerinin bulunması kolay olmadı. Zira Sırplar tüm imkanlarını bu mezarları gizlemek için kullanmışlardı. Uydu fotoğraf analizleri bile bunların yerinin belirlenmesini sağlamadı.

Ama bir gün bölgedeki mavi kelebeklerin bazı yerlerde kümelendiği fark edildi. Buralar kazıldığında cesetlere ulaşıldı.

Peki, bu nasıl oldu?

Toplu mezarlara gömülen cesetler toprağa karıştıkça, toprağın mineral ve vitamin yönünden besleyiciliğini artırmışlar ve bu da bölgede bulunan misk otunun coşup fışkırmasına, yalnızca bu bitki ile beslenen mavi kelebek nüfusunun artmasına sebep olmuş. Olay basına yansıyınca yerel halk da araştırmaya katılmış ve öncelikli bölgeler belirlenip bu yolla pek çok toplu mezara ulaşılmış.

-Alıntı-

KUŞUN GÖZLERİ

Babası İspanya’nın en ağır siyasi cezalarının verildiği bir hapishanede mahkûmdu küçük kızın.

Fırsat bulduğu her hafta sonu babasını ziyaret için annesiyle birlikte hapishaneye giderdi.

Yine bir ziyarete giderken babası için çizdiği resmi yanında götürdü ancak hapishane kurallarına göre özgürlüğü çağrıştıran her türlü şeyin mahkûmlara verilmesi yasaktı.

Bu sebeple kâğıda çizdiği kuş resmini kabul etmemişler ve oracıkta yırtmışlardı. ..

Çok üzülmüştü küçük kız... Babasına söyledi bunu, o da "üzülme kızım, yine çizersin; bu sefer çizdiklerine dikkat edersin olur mu?"dedi.

Küçük kız diğer ziyaretinde babasına yeni bir resim çizip götürdü. Bu sefer kuş yerine bir ağaç ve üzerine siyah minik benekler çizmişti.

Babası keyifle resme baktı ve sordu:
"Hmmm! Ne güzel bir ağaç bu! Üzerindeki benekler ne? Portakal mı?

Küçük kız babasına eğilerek, sessizce:

"Hişşt! Baba ; O benekler ağacın içinde saklanan kuşların gözleri...!

-Alıntı-

METEOR YAĞMURU II

14 Ağustos tarihli yazımda 17 Kasım'da Lenoid Akanyıldız yağmuru olacağını yazmıştım.

Zaman ne kadar çabuk aktı geçti ve geldik 17 Kasım'a. Hava kapalı, bulutlar karanlık gökyüzünü kaplamış, ay ve yıldızlar ortalıkta gözükmüyor, şehrin ışıkları tüm gücüyle gökyüzüne yayılıp, o kendine özgü koyu karanlığın büyüsünü bozuyor. Bütün bunlar bu gece Lenoid'lerin muhteşem dansını izleyemeyeceğiz manasına gelsede ben yinede  başımı pencereden uzatıp gökyüzünü seyretmekten alamıyorum kendimi.

Ne kadar uğraşsamda ulaşamıyorum yıldızlara ve aya. Ay tülün arkasından bakıyor bu gece yeryüzüne tüm gizemiyle. Yıldızlardan ise hiç umut yok. Arasıra geçen uçakların çakan ışıkları ve gökyüzü manasızca tarayan lazer ışığı huzmesi haricinde bir şey göremiyorum ama yine de ayrılamıyorum camın önünden. Kimbilir belki  bir yıldız, yazın kumsalda olduğu gibi, onları bu sonbahar gecesinde beklediğimi farkeder de göz kırpar diye.

Tüm yıldız yağmuru sevenlere, fazla ümitlenmeyin ama bu gece Lenoid Akanyıldız yağmuru var. Belki bir sürpriz yapıp biz dünyalılarıda danslarına ortak ederler, belkide bu gece kendi aralarında eğlenirler.

Ufak bir hatırlatma eğer bulutların arasından kayan bir yıldız görürseniz dilek dilemeyi unutmayın:)

Tüm dileklerinizin gerçekleşmesi ümidiyle, mutlu rüyalar...