Kırılgan bir çocuğum ben Yüreğim cam kırığı.
Bütün duygulardan önce
Öğrendim ayrılığı.
Saldırgan diyorlar bana Oysa kırılganım ben.
Gözyaşlarım mücevher
Saklıyorum herkesten.
Ürküyorlar gözümdeki ateşten.
Ürküyorlar dilimdeki zehirden.
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen gözü kara cesaretimden.
Diyorlar: Bir yanı sarp bir uçurum,
Bir yanı çılgın dağ doruğu.
Oysa böyle yapmasam ben
Nasıl korurum
İçimdeki çocuğu?
Bir yanım çılgın nar ağacı,
Bir yanım buz sarayı.
Murathan Mungan
Zor bir çocukluk dönemi geçirmiş biri olarak çok sevdiğim ve her okuduğumda duygulandığım bir şiiri yaylaşmak istiyorum müsadenizle;
YanıtlaSilAHMET
Aldatıldı yine,
her günkü gibi,
Elleri boştu babasının.
Oysa heyecanla bekliyordu akşam olmasını,
Çok istiyordu o bisiklete binmeyi,
Dolu gözlerle baktı babasına,
ama ağlamadı...
"Yarın" dedi babası.
"Peki babacığım" dedi Ahmet.
Erkenden yatağına koştu,
saatler ilerledi,
gece oldu.
Odası hariç kimse duymadı ama...
Ahmet ağladı, çok ağladı...
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Burada Ahmet ile aramdaki tek fark; onun bisiklet isteyebileceği bir babasının olması...
Varol TAMER
Ne yazacağımı bilemiyorum. Defalarca okudum ve her defasında boğazımda bir şeyler düğümlendi.Bence, sizin notunuzla günümüzde tatminsizlik içinde boğuşan tüm gençlerin ve yetişkinlerin okuması gereken bir şiir. Değerli paylaşımınız için teşekkür ederim.
YanıtlaSil